1. DE HAND VAN DE HEILIGE MAAGD VASTPAKKEN?
Op zevenjarige leeftijd werd Dave seksueel misbruikt door een van zijn buren op de parkeerplaats die zich bevond in het souterrain van de flat waar hij woonde in de Verenigde Staten. Het veroorzaakte een diep trauma bij hem, zoals we ons kunnen indenken. Zijn prille kinderhart werd erdoor verminkt, waardoor hij niets meer van het leven kon begrijpen. Deze verwonding bleef in het geheim op onbewuste wijze in hem bloeden. Vanwege een diep schaamte gevoel was dit kind niet in staat om er met iemand over te spreken. Dit te zwaarwegende geheim drukte een stempel op heel zijn jeugd en adolescentie.
Dit was de reden dat hij als volwassene verschillende seksueel perverse praktijken ging beoefenen. Terwijl hij zeer succesvol was als professional, werd Dave zich er meer en meer van bewust dat hij steeds minder in staat was om zichzelf als een innerlijk gezond persoon te ervaren. Hij had een diepe afkeer voor zijn seksuele negatieve bindingen. Tevergeefs probeerde hij om er los van te komen, maar zijn goede beslissingen hielden slechts enkele dagen stand. Het was als een negatieve spiraal die hij niet kon vermijden. Hierdoor kwam hij steeds dieper in een depressieve toestand terecht. Op een dag werd hij gedoopt, omdat hij hierom had gevraagd, nadat hij een ontmoeting met Christus had ervaren, alhoewel hij van origine Joods was. Enkele maanden baadde hij in een verkwikkend levenslicht, dat hem ten diepste verlichtte. Maar de kwetsbaarheid van zijn wil nam daarna weer de overhand, waardoor hij nog dieper ten val kwam.
Hij noemde zichzelf een schadelijk ongedierte. Hij vond zichzelf een smerig vod, een stuk vuilnis. Heel zijn identiteit als mens ervoer hij als een zwart gat, waarin hij steeds dieper viel in een neerwaartse beweging. Hij zag geen uitkomst meer in deze wereld van duisternis. Zijn leven was een nachtmerrie geworden.
Op een dag kon Dave gewoon niet meer, en hij besloot om zelfmoord te plegen. Op het moment dat hij met zorg het scenario aan het uitdenken was om deze beslissing te voltrekken, zoals een echt wanhopige dit kan, belde er iemand aan zijn voordeur aan, een vriend. Deze deelde hem zonder omhalen het volgende mee:
– Dave, ik ben een reis naar Medjugorje aan het organiseren, en ik kom even bij je langs om je voor deze reis uit te nodigen. Ga met ons mee, het zal je goed doen.
– Medjugorje, wat is dat?
Zijn vriend legde in enkele woorden uit welk een diepe positieve uitwerking dit dorp op hem had gehad. Hij illustreerde dit op beknopte wijze met enkele persoonlijk beleefde feiten en concludeerde toen: “Het is een plaats van genade, men keert er niet van terug zoals men er is aangekomen.” -Waar is het?
– In Bosnië-Herzegovina.
Dave had er geen idee van waar Bosnië-Herzegovina zich bevond, maar hij antwoordde: “Goed, oké, dit is vast mijn laatste kans. Als die plaats mij geen uitkomst biedt, dan maak ik een eind aan mijn leven.”
En zo gingen Dave en de groep op weg naar Medjugorje, waarbij ze werden vergezeld door een snikhete zomer. Geheel in de greep van sombere gedach- ten voelde Dave zich te beroerd om de activiteiten te kunnen waarderen die de groep werden aangeboden. Hij liet alles over zich heenkomen zonder dat het hem echt raakte, zo zat hij gevangen in zijn innerlijke hel.
Tijdens een nacht dat hij de slaap niet kon vatten, stond hij om twee uur in de morgen op om een wandeling in het dorp te maken. Hij doolde er wat rond als een verloren schaap. In zijn verwarde toestand kwam hij terecht op het kerk- plein van de Jacobus Kerk. Niet ver van hem vandaan zag Dave een beeld staan van de heilige Maagd, dat werd omgeven door een hek. Hij besloot er vlakbij te gaan staan. Toen hij bij zijn Moeder van de Hemel was aangekomen, brak er iets in hem en hij begon vanbinnen te smelten. Terstond viel hij neer op zijn knieën en barstte in tranen uit als een kind. Tussen zijn tranen door schreeuwde hij zijn ellende uit naar zijn Moeder: “Ik wil nog alleen maar dood. Mijn leven heeft al te lang geduurd. Ik kan alleen maar kwaad veroorzaken. Ik wil van de aardbodem verdwijnen. Ik kan niet meer.”
Opeens hoorde hij een vrouwelijke stem, die hem zowel zacht als beslist toesprak: “Dave, geef mij je hand en sta me toe je te leiden naar mijn Zoon Jezus.” Onthutst, omdat Dave merkte dat hij niet alleen was, draaide hij zich om, om te zien waar die stem vandaan kwam. Maar omdat het diep in de nacht was viel er geen sterveling te bekennen op deze plek. Hij zei toen tegen zichzelf: “Oké, ik hoor blijkbaar stemmen, dat ontbreekt er nog aan. Nu ben ik echt gek geworden.” Maar de mysterieuze stem herhaalde haar boodschap voor een tweede maal, met dezelfde toon: “Dave, geef me je hand en sta mij toe je te leiden naar mijn Zoon Jezus.” De toon van die stem klonk als muziek. Toen begreep Dave dat degene die tot hem sprak en hem uitnodigde niemand minder was dan de heilige Maagd Maria zelf. Geheel ondersteboven besloot Dave om te doen wat die stem hem vroeg. Terstond sprong hij over de omheining waar het beeld stond. Toen hij het beeld van de Maagd Maria was genaderd, liet hij zijn hand glijden in die van haar. Van de twee handen van dit beeld lag er één op het hart van de Maagd Maria, en de andere strekte zich uit naar voren. Dave bleef zo enkele ogenblikken staan, met zijn hand in die van de uitgestrekte hand van de heilige Maagd, terwijl hij doorging met zijn klaagzang en met het uiten van zijn wanhoop: Ik heb te veel problemen, ik wil nog alleen maar sterven. Mijn leven is ten einde.” Precies op dat moment was de stem van de heilige Maagd opnieuw te horen: “Dave, geef me al je problemen en sta mij toe om ze met mijn moederlijk hart bij mijn Zoon Jezus te brengen.” Dave zweeg. De heilige Maagd had haar boodschap nogmaals her- haald, en Dave besloot om te doen wat zij hem vroeg. Hij beschreef haar op gedetailleerde wijze al zijn problemen en beproevingen, al zijn blokkades en mislukkingen, en al zijn talloze affectieve teleurstellingen … Het leek wel of er geen einde kwam aan de opsomming van zijn problemen. Maar elke keer dat hij een van zijn problemen noemde legde hij die tegelijkertijd in het hart van Maria, waardoor hij deze voor altijd aan haar had afgegeven. Na deze ellelange opsomming ervoer Dave hoe er een diepe vrede over hem kwam. Hij werd er zich van bewust dat het zware juk dat hij droeg opeens ligt was geworden. Met een rustige tred keerde hij terug naar zijn pension en ging er slapen als een kind dat zich veilig en geborgen weet.
Zeven jaar later ontmoette ik Dave in Medjugorje. Hij had een van mijn cd’s beluisterd en wilde me spreken. Hij vertelde mij heel zijn levensgeschiedenis, en vervolgens deed hij de volgende indrukwekkende uitspraak: “Zuster Emmanuel, je zult me vast niet geloven, maar ik kan zeggen dat ik sinds die nacht, sinds ik de hand van de heilige Maagd heb vastgepakt en ik al mijn problemen aan haar heb afgegeven, ik nooit meer de afschuwelijke zonden heb begaan waar ik daarvoor zo vaak in ben teruggevallen. Ik heb haar hand nooit meer losgelaten. De Moeder van God houdt mij vast en ik houd haar vast. Ik denk er niet aan om haar hand los te laten. Ik ken mezelf maar al te goed. Als ik de heilige Maagd loslaat, dan ben ik verloren. Ik keer elke zomer terug naar Medjugorje om Jezus en Maria te bedanken dat ze mijn leven hebben gered. Ze hebben van mij een man gemaakt die gelukkig is dat hij leeft. Het is gewoon niet te geloven, na heel die afschuwelijke geschiedenis van mijn leven. Ik ben nu een gelukkig mens, omdat ik nu ten overstaan van de mensen mag getuigen van de liefde die Jezus en Maria voor mij hebben, en het zijn vaak mensen die zich in eenzelfde uitzichtloze situatie bevinden zoals ik die heb gekend.”
Wat Dave niet wist is dat de twee uitnodigingen die hij had vernomen uit de mond zelf van de heilige Maagd, door haar in Medjugorje al vaker waren gebruikt om ze te richten tot al haar dierbare kinderen vanaf het begin van de verschijningen. Zij richt deze woorden tot ieder van ons.
*****
Zal de heilige Maagd ons een e-mail sturen?
Ik ben blij dat ik het getuigenis van Dave heb mogen vertellen. Want deze twee woorden van Maria die ook tot hem werden gesproken hebben de kracht om mensen aan te raken die lijden. Vaak, nadat het publiek het verhaal van Dave heeft gehoord, zijn er naderhand twee of meer mensen die naar me toekomen, en die zeggen dan: “Zuster Emmanuel, ik ben een andere Dave, maar dan voor wat betreft de periode die hij heeft beleefd vóór zijn bekering. Ik wil graag uit deze situatie bevrijd worden. Ik heb weer hoop gekregen: Bid voor mij.”
De hand van Maria vastnemen is het beste dat ons kan overkomen. De heilige Maagd was de enige Moeder die al van tevoren de identiteit kende van haar kind dat zij in haar schoot ontving, waarmee ook de zending op aarde van haar kind haar bekend was, dankzij de openbaring van de Engel Gabriel. Op dezelfde wijze kent Maria – omdat zij de Moeder van de Schepper is – ook het unieke plan van God voor ieder van ons. Haar hand vastpakken betekent zich in veiligheid stellen. Te midden van de wisselvalligheden van deze wereld leidt zij ons langs een veilige weg, en zij is niet bang voor de doornen die onze route dreigen te versperren.
Hoe kunnen we concreet de hand van Maria vastpakken? Op zich bestaat er niet iets eenvoudigers. Elke keer dat we voor een keuze staan of een beslissing moeten nemen, zowel kleine al grote, of ons moeten oriënteren, volstaat het om het stil in ons te maken in plaats van ons hoofd te breken met eigen gedachten ten aanzien van de situatie, of in plaats van vrienden om raad te vragen. We kunnen de heilige Maagd dan de volgende vraag stellen: “Jij, lieve Moeder, wat zou jij in mijn plaats doen?” Deze vraag kunnen we eveneens aan haar stellen als we op zoek zijn naar een levenspartner of naar een goede plek om op vakantie te gaan, of als we een film willen kijken, of wanneer we iemand moeten antwoorden, of een jurk willen kopen.
We hoeven er niet op te rekenen dat de heilige Maagd ons zal opbellen of ons een e-mail zal sturen’. Nee, zij beschikt over een ander middel om ons te antwoorden, dat veel diepgaander is en efficiënter. Feitelijk, op het moment dat we het stil hebben gemaakt in ons om ons open te stellen voor haar inspiratie, zal zij ons hart raken en er een overtuiging volgens de Wil van God inleggen. Zij is expert in deze materie. Zij doet dit op zeer delicate wijze, en op een manier die aan onze zintuigelijke waarneming en aan ons gevoel ontsnapt. Ook al kunnen wij het werk dat zij in ons verricht niet direct gewaarworden, toch richt ons hart zich naar haar inspiratie en wordt er een verandering in ons bewerkt, waardoor we beter in staat zijn om die keuze te maken die God het meest welgevallig is. Ik heb dit zelf dikwijls ervaren. Hoe vaak heb ik niet besloten om tot een bepaalde handeling over te gaan, en hoe dikwijls heb ik niet meteen daarna de heilige Maagd de vraag gesteld: “Wat denk jij ervan? Wat zou jij in mijn plaats doen? En hoe vaak heb ik na dit moment van stilte in mezelf niet mijn beslissing moeten herzien, omdat ik tot de overtuiging kwam: “Nee, ik moet afzien van mijn plannen en het anders aanpakken.”
De hand van Maria vastnemen is niet zomaar een gebaar, maar het betekent een engagement tot in het diepst van ons wezen, met inbegrip van al de vereisten die eraan verbonden zijn. Omdat Maria de Bruid van de Heilige Geest is, zal zij ons altijd een weg wijzen die ons doet groeien. Terwijl wij juist die wegen willen bewandelen die ons het gemakkelijkst toeschijnen, en waar- bij we geen inspanning hoeven te leveren. De hand van Maria vastnemen betekent ook dat de hulp van de Heilige Geest steeds aanwezig is. De heilige Louis-Marie Grignion de Montfort bevestigt dit: “Als de Heilige Geest de liefde van Maria in een hart vindt, dan snelt Hij er naartoe.”
Als de heilige Maagd tot zo een meesterlijke zet in staat is als bij Dave, die op dat moment niet meer was dan een hoopje ellende, waardoor zij heel zijn bestaan heeft veranderd, zou zij dan ook niet ons leven kunnen veranderen?
*****
Moeder Teresa getuigt
Op een keer vroeg Mgr. Paolo Maria Hnilica (Slowakije +) aan Moeder Teresa wat het geheim was achter haar succes onder de armen. Toen vertelde ze hem een voorval uit haar kindertijd: “Ik heb deze genade aan mijn moeder te danken. Toen ik zeven of acht jaar was nam mijn moeder mij mee voor een wandeling in het park. Terwijl ze mijn hand vasthield zei ze tegen mij: “Mijn dochter, zoals je jouw hand nu in de mijne hebt liggen, zo moet je ook je leven lang de hand van je Moeder in de Hemel vasthouden, die van de heilige Maagd. Zo zal zij je naar Jezus en naar de Hemel leiden. Met haar ben je er zeker van dat je nooit zult verdwalen en verkeerde wegen zult bewandelen. Laat de hand van de heilige Maagd nooit los.” Dat is het geheim van mijn succes.”