20 HEILIGE JOZEF, GEEF ONS EEN TEKEN VAN UW GOEDHEID
4000,= dollars. Maar, dat is een gigantische som geld. Op onze bankrekening in Amerika staan we al rood zonder überhaupt nog deze som geld betaald te hebben. Dit is een ware ramp.
Het is 19 maart 2003, en onze kleine gemeenschap heeft zojuist niet een noveen maar een 30-daagse aan de dierbare heilige Jozef beëindigd. Sinds een maand hebben we elke dag al onze intenties op krachtig smekende wijze bij hem neergelegd, en in Medjugorje ontbreekt het niet aan intenties. Het is voor niemand een geheim dat de heilige Jozef uitmunt in zijn voorspraak bij God. Hij houdt ervan om diegenen te helpen die hun vertrouwen op hem hebben gesteld. Omdat we zijn natuurlijke aanleg tot tederheid kennen, hebben we niet verzuimd om gedurende deze 30-dagen van gebed hem het volgende voor te leggen: “Heilige Jozef, geef ons een teken van uw goedheid.”
Het slechte nieuws schiet bij ons in het verkeerde keelgat juist op de dag dat we zijn Hoogfeest vieren. En ik ga in de oppositie tegen hem: “Heilige Jozef, is het op deze manier dat u een teken van uw goedheid geeft? Ik begrijp niet wat u ons daarmee wil zeggen.”
We hebben zojuist het bericht vanuit Amerika ontvangen van een van onze medewerkers die sinds een jaar als vrijwilliger voor ons werkt, dat zij ons de rug heeft toegekeerd. Dit zijn dingen die soms gebeuren, en ze doen pijn. De boodschap die zij ons overbrengt is glashelder: zij vraagt ons de uren uit te betalen die zij voor ons heeft gewerkt, en ook om alle reiskosten en benzine aan haar te vergoeden … en om die reden wil ze dat we 4000,= dollar op haar bankrekening storten. In ons huis in Medjugorje wordt op dit nieuws op de volgende wijze gereageerd: “Hoe is het mogelijk dat zij zoiets vraagt?”
Ik moet toegeven dat ook ik geschokt ben door dit nieuws, en dat ik moet vechten tegen droefgeestigheid die mij probeert te overmannen, want er is geen sprake van dat ik deze mooie feestdag hierdoor wil laten verpesten. Maar, er is een vraag die me achtervolgt, want in het verleden heeft de heilige Jozef ons nooit in zo een impasse terecht laten komen: Wat is de heilige Jozef op dit moment bij ons aan het bewerken? Ik kan niet geloven dat hij hiermee het laatste woord heeft gezegd. Hij houdt zeker nog iets voor ons verborgen, maar wat?
Er is een passage uit het Evangelie die op dit moment steeds mijn geest binnendringt. Een kort vers, maar een van de meest heldere … misschien wel te helder, waardoor ik eerst probeer om de gedachte aan dit vers te verdringen, waarbij ik tegen mezelf zeg: “Deze woorden van Jezus hebben niets te maken met onze situatie.” Maar zoals golven die elke tien seconden met een kalme deining aan de oever neerstrijken en die door niets kunnen worden tegengehouden, zo keren deze woorden steeds weer terug in mijn geest. Zoals een leidmotief schrijven ze zich op kalme wijze in mij uit, en het is niet mogelijk om er weerstand tegen te bieden. Er is niets aan te doen, ik moet de woorden van dit vers serieus nemen.
“Geef aan degene die je ergens om vraagt”, zegt Jezus in Zijn uiteenzetting over de Liefde die we onze vijand moeten betonen (Lc 6, 30). Vervolgens wordt mij een oplossing geïnspireerd, en zij is onweerlegbaar. Ik haal diep adem en roep het huis bijeen …
“Wel, we zullen haar de 4000,= dollars geven. Als we in Medjugorje zijn om de boodschappen te beleven en we tegelijkertijd niet het woord van God leven wanneer het veeleisend wordt, dan zijn we een stel hypocrieten. Als deze bom is geëxplodeerd op het Hoogfeest van de heilige Jozef, dan zal de heilige Jozef het probleem ook oplossen. Hij is aan zet.”
Ik zal u de reacties besparen die deze woorden teweegbrachten. Zo een grote som geld hadden we gewoonweg niet op onze Amerikaanse bankrekening staan. Maar we weten dat de Heer een Royale Bankier is, en dat Hij dat altijd zal zijn buiten de gewone standaardnormen om, en dat Hij ons soms ook uitnodigt dat weg te schenken wat we helemaal niet hebben. De Heer is ook in staat om te vermenigvuldigen in hopeloze zaken.
De volgende dag moest ik voor enkele dagen in Rome zijn, en de vraag die mij bezighield had zich in de volgende richting geëvolueerd: “Heilige Jozef, hoe kunnen we uit deze impasse geraken? U bent nu aan zet met uw goede naam, laat ons niet in de steek.”
In Rome aangekomen begeef ik me in hoog tempo naar een kapel, omdat ik de hoop koester die avond nog de Mis te kunnen bijwonen. Wanneer ik aankom is de Mis net vijf minuten begonnen, en ik ga zitten om naar de eerste lezing te luisteren. Iets verderop zit iemand die enkele vriendschappelijke tekens naar mij gebaart. Zij ziet eruit als iemand die van ver komt. Als de Mis ten einde is snelt ze op me toe en ze begint heel vriendelijk tegen mij te spreken. Deze vrouw blijkt afkomstig te zijn uit de Verenigde Staten: “Ik breng slechts een bliksembezoek aan Rome, zegt ze tegen mij, en dan tref ik precies u in deze kapel. Ik kan mijn ogen niet geloven. Ik heb al uw Cd’s, en sinds jaren voed ik mij geestelijk met alles wat u in Amerika verspreidt.” We wisselen vol sympathie enkele woorden met elkaar uit, en vervolgens vraagt ze mij hoe het gaat met het apostolaat van ons in Amerika. Ik zeg haar dat er juist een nieuw boek van mij is verschenen in het Engels, maar dat in Amerika niet alles Rozengeur en Maneschijn is, omdat een van onze vrijwilligers daar ons in de problemen heeft gebracht. Zonder nadere uitleg antwoordt ze met een wedervraag als een kogel die terugkaatst: “Hoeveel geld vraagt ze van u?” “O, een buitensporig hoog bedrag”, zeg ik tegen haar. “Hoeveel precies?” “4000,= dollars.”
Op dat moment zou, wanneer de heilige Jozef voor me zou hebben gestaan in levenden lijve, dat niet meer effect hebben gehad dan wat me op dat moment overkomt. Droom ik? Ik zie hoe deze dame haar handtas opent en haar chequeboekje eruit neemt. Vervolgens tekent ze een cheque, nadat ze er de som geld op heeft geschreven die ik haar zojuist heb genoemd. Ik ben verbluft, ook wat gegeneerd en geheel in verwarring gebracht… ik weet werkelijk niet wat ik moet zeggen. Heel de zaak is in drie minuten geregeld.
“Heilige Jozef, dank u voor dit teken van uw goedheid. Om ons de som geld te geven had u niet meer dan 24 uur nodig. Zonder twijfel verwacht u van ons dat wij eerst een teken van goedheid aan uw zoon Jezus geven door Zijn Woord te aanvaarden. Ik denk, heilige Jozef, dat u Jezus plezier heeft willen doen, door ons vertrouwen in Hem te laten groeien. U heeft eenvoudigweg een geestelijke genade van vertrouwen toegevoegd aan de materiële schenking van al die dollars. U heeft ons nogmaals enorm verrast en in verrukking gebracht. Ik kan me nu levendig indenken hoe in Nazareth, toen u uw zoontje Jezus les gaf over de Thora, u Hem waarschijnlijk zei: “Geef aan degene die je ergens om vraagt.” Dit is wat u zelf deed niet waar? Ik ken u nu iets beter, en ik weet dat u nooit zult verzuimen om degenen te helpen die u daar oprecht in gebed om vragen. Als een van uw beschermelingen ergens nood aan heeft, en het er bijna op lijkt dat u te laat zult zijn met uw hulp, dan zult u nooit met gekruiste armen blijven zitten om vervolgens niets te doen. Het betekent alleen maar dat u een verrassing aan het uitdenken bent die elke hoop overtreft.”
In het verre China
Tijdens mijn reizen in China viel het mij op hoe sommige Chinezen met een grote geestdrift alles aangaande Christus en Zijn Evangelische boodschap in zich opnamen. Sinds Matteo Ricci tot aan vandaag de dag ‘ is het Christelijk geloof er nooit uitgedoofd. Het geloof heeft er aan de Kerk buitengewone gelovigen en martelaren geschonken. Ik wacht vol ongeduld op het moment dat ik in de Hemel zal zijn aangekomen, zodat ik uit hun mond de meest verbazingwekkende verhalen kan vernemen over hun leven als gelovige. Het is een hardwerkend, joviaal en buitengewoon moedig volk …
Onder de honderdduizend miljoenen Chinezen “die de Liefde van God nog niet kennen” (zoals de heilige Maagd dit zelf uitdrukt wanneer zij het over de ongelovigen heeft), hebben sommigen de genade ontvangen om de Levende en Ware God te mogen ontmoeten. God is voor hen van onschatbare waarde geworden. In het hart van de dichte duisternis die er de oorzaak van is dat dit land verpletterd wordt op velerlei wijze, hebben zij het inzicht ontvangen dat er werkelijk een Schepper bestaat van het heelal, die van de mensen houdt, en dat er een Hemel bestaat waar het eeuwige geluk is. Dat er een Heilige Geest bestaat die ons kan bewonen en kan leiden. Dat iedere mens een ziel heeft ontvangen, die is gemaakt om te beminnen, en dat die ziel onsterfelijk is. Dat er een God is die op aarde is mens geworden om ons te redden en om ons bij Zich op te nemen. Dat er een God is die tot bij ons is gekomen en die met ons heeft gesproken, en die ons de weg heeft getoond die we moeten volgen om met Hem te kunnen zijn. Dat er een God is die de doden kan doen verrijzen. Dat er een God bestaat die de ware Koning is van het heelal, waarvoor iedere knie zich buigt. Onze tijd op aarde is slechts een korte doortocht waarbij ook het lijden een diepe betekenis heeft en een eeuwigheidswaarde. Ja werkelijk: dit alles bestaat’,
Voor hen is dit geloofsleven goud waard vergeleken bij het laag-bij-de- grondse-karakter van een oppervlakkig aards bestaan zonder toekomstperspectief. Welke buitengewone perspectieven zijn hun deel geworden door het geloof in de ware God te ontdekken. Dit volk heeft zo geleden dat het heel goed onderscheid weet te maken tussen wat echt van waarde is en wat namaak is en rotzooi. Hoe zouden zij dan nog in staat zijn om dit zo waardevolle Christelijke geloof te verkwanselen en om er leugenachtige voorbijgaande waarden voor in de plaats te stellen?
In China is de heilige Jozef zo geliefd dat onder de jongens die er in Christelijke gezinnen geboren worden er velen de naam ‘Jozef’ ontvangen. Als u in China de naam van een priester niet meer weet noem hem dan ‘pastoor Jozef’, en één op de twee keer zult u het bij het rechte eind hebben. Gezegd moet worden dat de heilige Jozef aan de jongens die zijn naam dragen ruim vergoeding schenkt door hen te zegenen.
Onder de talrijke Jezuïeten die meerdere eeuwen in China hebben gewoond en die dit land hebben geïnspireerd, is er een, broeder Gervasius, die oorspronkelijk uit Oostenrijk kwam, en die in 1976 de volgende gebeurtenis heeft verteld die er heeft plaatsgevonden en die is voortgesproten uit een heilige levenswijze. Het speelt zich af in het zuiden van China”:
Deze broeder vergezelde pater Gotsch, een andere Jezuïet, die op weg was naar een stervende in Kaotai. Ze reisden 200 km te paard door de bergen en de heuvels waarop ze uiteindelijk bij de stervende arriveerden. Echter, ze kwamen te laat, want hij was al overleden. Daarop keerden ze weer terug naar huis, nadat ze de begrafenis hadden bijgewoond. Halverwege de terugweg ontmoetten ze een jongeman die op hen stond te wachten langs de kant van de weg, en die vroeg of ze met hem mee wilden gaan naar zijn zieke moeder. Ze volgenden de jongeman naar het dorp dat 15 km verderop was gelegen. In een huisje dat meer dan bouwvallig was lag een vrouw op sterven. Toen ze de priester zag vroeg ze:
-Vreemdeling, als ik jou enkele vragen zou stellen, zou je die dan naar waarheid beantwoorden?
-Natuurlijk, moeder.
-Bestaat er een God die drie personen in Zich heeft? Bestaat er een ander leven, een plaats van geluk voor de goeden, en een plaats van kwelling voor de slechten? Is het waar dat God op aarde is gekomen om te sterven voor de mensen en om zo voor hen de plaats van geluk toegankelijk te maken? Vreemdeling is dat alles waar?
Stomverbaasd antwoordde de priester haar: “Ja, dat is allemaal waar.” Van wie kan deze vrouw dat allemaal hebben geleerd? De zieke vervolgt:
-Jij hebt water bij je, dus was mij schoon zodat ik naar de plaats van geluk kan vertrekken.
Hoe kon zij weten dat deze priester wijwater bij zich had waardoor hij het doopsel toe kon dienen? Haar gedecideerde houding had iets kinderlijks en tegelijkertijd iets overtuigends. De priester legde haar in het kort de liturgie uit en de betekenis van het doopsel, en vervolgens doopte hij haar.
Toen zei de zieke vol vreugde:
-Jij hebt ook brood bij je. Het is een bijzonder brood, want God is er in aanwezig. Geef mij van dat brood. Vervolgens haalde de priester een geconsacreerde Hostie uit zijn zak. De zieke wist dat hij dit ‘brood’ bij zich had. De priester legde haar de betekenis uit van het sacrament van de Eucharistie en vervolgens ging ze ter communie. Hij diende haar ook het sacrament van de stervenden toe. Hij nam eerst de biecht bij haar af en diende vervolgens het sacrament van de zieken toe. En toen zei hij:
-Tot nu toe was u degene die vragen stelde. Nu is het mijn beurt om aan u enkele vragen te stellen. ‘Van wie heeft u de waarheden van het geloof geleerd’? Heeft u katholiek gelovigen ontmoet of missionarissen’?
-Nee, vreemdeling.
-Heeft u dan christelijke boeken gelezen?
-lk kan niet lezen, vreemdeling, en ik wist zelfs niet dat er boeken van dat soort bestaan.
-Wel, hoe heeft u die kennis van het geloof ontvangen en van wie?
-Ik heb altijd gedacht dat het zo zou zijn, en sinds tien jaar heb ik zo geleefd. Ook mijn zonen heb ik erover onderricht, en u mag hen ook allen wassen (dat wil zeggen: hen. dopen).
-Wist u dat wij vandaag hier langs zouden komen?
-Maar zeker, ik heb in een droom een man gezien. Hij was degene die mij vroeg om mijn oudste zoon op weg te sturen en om u beiden langs de weg op te wachten. Hij zei dat u me zou ‘wassen’ om naar de plaats van geluk te kunnen gaan na de dood.
De twee missionarissen waren tot in het diepst van hun ziel geraakt. De houding van deze vrouw zo vlak voor haar dood was zo vredig, waarbij er bij haar geen enkele plaats voor twijfel was. Voordat de twee missionarissen vertrokken gaven ze haar een afbeelding van de heilige Jozef, patroon van de stervenden. En vol vreugde riep de vrouw uit:
-Maar, ik ken deze man. Hij is me vaak komen bezoeken. Hij is degene die me heeft gezegd dat ik mijn oudste zoon op weg moest zenden om u bij me te roepen.
De heilige Jozef in de hitte van de strijd
Een oude Joodse wet verbood het aan mannen om een vrouw te trouwen die veel jonger was dan zijzelf. Mannen mochten niet meer dan vijf, zes, of zeven jaar ouder zijn dan hun vrouw. De heilige Jozef kon dus niet die goede oude man zijn zoals hij vaak op afbeeldingen wordt afgeschilderd. Er was een krachtige man nodig om midden in de nacht naar Egypte te kunnen vluchten met zijn jonge echtgenote en pasgeboren zoontje. Aangekomen in Egypte moest hij ook zijn gezin onderhouden. De plaatselijke traditie in Egypte schildert Jozef af als een verantwoordelijke man die steeds moest vluchten voor de spionnen van Herodes. Herodes die er achter was gekomen dat hij zijn doel niet had bereikt met de massale moord te Bethlehem, hield niet op om op de kleine Koning der Joden te jagen, waar hij doodsbang voor was. De Heilige Familie moest in vier jaar een paar duizend kilometer afleggen voordat Herodes stierf.
Later moest de heilige Jozef in Nazareth helemaal vanaf de grond af aan opnieuw beginnen om een nieuw leven op te bouwen. Hij hernam zijn beroep als architect/timmerman. In zijn werkplaats moest hij elke dag zware vrachten en balken en paneelwerk en meubels tillen en nog vele andere fabricages en hij moest trekwagens voorttrekken om te kunnen leveren aan zijn cliënten. Is hij niet degene die Jezus heeft geleerd om zware balken op Zijn schouders te dragen en om Hem zo voor te bereiden op zijn pijnlijke tocht naar Golgotha?