25. WAT IS JE GEHEIM, VALENTINA?
“Lieve kinderen, vandaag nodig ik ieder van jullie uit om je te verheugen over het leven, dat God je geeft. Mijn lieve kinderen, verheug je in God de Schepper, die jullie zo wondermooi geschapen heeft. Bid dat je leven een blijde dankzegging mag zijn, die uit je hart stroomt als een stroom van vreugde. Mijn lieve kinderen, dank onophoudelijk voor alles wat je bezit, ook voor iedere kleine gave die God je geschonken heeft. Dan zal voortdurend een vreugdevolle zegen van God op je leven rusten. Dank, dat jullie mijn oproep aanvaarden.”
Valentina is 29 jaar en ze komt uit de Oekraïne. Je zou zeggen dat zij een gewoon doorsnee meisje is. Het tegendeel is echter waar. Haar levensstijl stijgt boven het alledaagse uit. Omdat zij uit een gedegen communistisch milieu komt dat een fanatieke inslag had, is zij opgegroeid in materiële armoede en zonder enige vorm van spiritueel leven. Op een dag wint ze de lotto, zoals een gelijk aan de Amerikaanse loterij, en ze krijgt het aanbod om in de Verenigde Staten te gaan wonen. Ze is dan net 18 jaar geworden en ze heeft een kapsterdiploma op zak. Gezien haar erbarmelijke levensomstandigheden en het feit dat er voor haar geen toekomst is weggelegd in haar land van herkomst, vertrekt ze naar Amerika. In het begin heeft ze het er heel moeilijk. Het werk dat ze doet geeft haar geen voldoening en een indringend gevoel van leegte overmeestert haar. Daarop begint ze zich een aantal vragen te stellen die, zo blijkt, de heilige Maagd in Medjugorje aan iedereen heeft gesteld: “Op moederlijke wijze vraag ik jullie een moment halt te houden en om over jezelf na te denken en over het voorbijgaande karakter van dit aardse leven, dat jullie leven is. Vervolgens zou ik willen dat jullie nadenken over de eeuwigheid en over de eeuwige schoonheid. Wat kiezen jullie? Welke van deze twee wegen willen jullie bewandelen?”
Te midden van haar geestelijke nacht voorvoelt Valentina dat er een andere dimensie in het leven bestaat. “Er moet toch iets anders zijn?”, zegt ze tegen zichzelf. Vervolgens stelt ze een vraag aan ene of andere Hemelse Vader tot wie haar grootmoeder altijd bad, maar Die zij in het geheel niet kent: “Als je bestaat, als je een ‘vader’ bent, toon het mij dan.” Na dit gebed ontvangt ze plotseling een grote vredesstroom in haar hart en haar geloof is hiermee geboren. Als gevolg daarvan wordt Valentina een begeesterde katholiek.
Op een dag ontmoet ze pelgrims die juist uit Medjugorje zijn teruggekeerd, en bij haar wordt het diepe verlangen geboren om er naartoe te gaan. In 2007 onderneemt ze deze reis. Daar wordt haar hart geheel gegrepen door de aanwezigheid van de heilige Maagd, en ze wordt vanbinnen sterk aangespoord om met haar een ‘deal’ te sluiten. Terwijl zij de Rozenkrans aan het bidden is voor het beeld van de Verrezen Jezus, wijdt zij haar leven toe aan een grote missie: bidden voor de jongeren van haar land en hen aansporen om mee te gaan op bedevaart naar Medjugorje. Van Zijn kant opent de Goddelijke Voorzienigheid talrijke harten en deuren voor deze zending.
Ze heeft haar roeping gevonden. Dolgelukkig keert ze terug naar haar pension, en op de terugweg er naartoe ontmoet ze een onbekende man die haar zegt zonder zich een blad voor de mond te nemen: “Neem het me niet kwalijk, wat ik u te zeggen heb kan u belachelijk voorkomen, maar ik moet het u gewoon vertellen … Ik word gewaar dat u geroepen bent om de jongeren van uw land naar Medjugorje te brengen. Ik ben speciaal naar u op zoek gegaan om u te zeggen dat ik deze missie zal financieren.”
Valentina kan haar oren niet geloven. Ze heeft nog maar net haar verbintenis uitgesproken voor de beeltenis van de Verrezen Heer of ze wordt al verhoord. Vervolgens keert ze terug naar haar geboorteland om ermee aan de slag te gaan.
In 2008 organiseert ze de eerste bedevaart naar Medjugorje, waarbij alle jongeren uit haar parochie zijn ingegaan op haar uitnodiging. De zuiverheid van haar hart, haar jeugdigheid, haar beslistheid en vooral de zalving van de heilige Geest die op haar rust, maken dat ze hun harten weet te openen. Zij besteedt daarbij veel tijd aan gebed. Ze wijdt haar leven speciaal toe aan de allerarmsten in haar milieu waar zij zoveel miserie aantreft. Met name ontmoet ze er veel zieken die in de steek gelaten zijn.
Met behulp van de voorzienigheid creëert zij hospices waar terminaal zieken hun waardigheid kunnen terugvinden. Het voorbeeld van Moeder Teresa heeft haar hierbij geïnspireerd. Ook nodigt zij atheïstische artsen uit om naar Medjugorje te gaan. En zo gaat zij een tijdje later naar deze gezegende plaats met 50 mensen uit de medische wereld die allen een agnostische inslag hebben. De artsen onder hen zijn allen professionele aborteurs. Valentina klampt zich vast aan de Gospa die al haar kinderen zonder uitzondering uitnodigt om onder haar moederlijke mantel te verblijven.
Onder hen bevindt zich een gynaecologe. Ze is de zestig jaar ruim gepasseerd. Met heel de groep bestijgt zij de Verschijningsberg. Valentina heeft voor deze pelgrims een noodplan opgesteld waartoe de Gospa haar heeft geïnspireerd. Wel of niet atheïst, op de top van de heuvel zal zij zorgen dat allen zich toewijden aan het Onbevlekt Hart van Maria. De gynaecologe doet dit ook. Vervolgens roept deze gespecialiseerde arts die avond alle pelgrims bijeen van haar groep, want ze wil iets belangrijks meedelen. Omdat haar keel helemaal is dichtgeknepen heeft ze moeite met spreken. Kijk haar daar nu staan in deze toestand, zij, de grote pilaar binnen de medische wereld, die zoveel diensten van het ziekenhuis op zich neemt …
De gynaecologe vertelt:
“Nog nauwelijks had ik een voet op de Verschijningsberg gezet of alles voor mijn ogen begon te veranderen. De stenen op de berg waren als bij toverslag verdwenen. Plotseling was de heuvel bedekt met allemaal botjes en schedels van de kinderen die ik de afgelopen veertig jaar heb geaborteerd. Kijk naar mijn handen … dat zijn handen die een hele stad hebben uitgeroeid.” Daarop begint ze te huilen en ook in de zaal pakt de een na de ander zijn zakdoek. Alle aanwezige aborteurs slaan hun ogen neer. De meesten van hen vertrekken geheel veranderd uit Medjugorje. Ze hebben zich bekeerd en zijn vastbesloten om te stoppen met het aborteren van kinderen en om met God op weg te gaan.
Valentina zet haar mooie zending nog steeds voort. Ze heeft al ruim 400 artsen die aborteerden naar Madjugorje gebracht. De laatste groep van 50 is op 29 augustus vertrokken naar Medjugorje. Daarbij wil ze niet dat ze voor de reis betalen, omdat ze wil vermijden dat hun geld, dat met het bloed van kinderen is verdiend, zich vermengt met deze reis. Hoe pakt ze dit aan? Elke keer opnieuw is het weer een uitdaging, en elke keer opnieuw stroomt het geld weer binnen precies op het moment dat het nodig is om de bedevaart van de rijke artsen te financieren. Sindsdien zijn meerdere ziekenhuizen gestopt met het aborteren van kinderen en met het uitvoeren van euthanasie. Valentina heeft een doel: alle ziekenhuizen in de Oekraïne zuiveren van deze fatale praktijken en er de zegen van God brengen. Ze heeft het verlangen om aan de medische wereld en haar artsen de waardigheid van hun beroep terug te geven. Er bevinden zich nu veel artsen in de Oekraïne die geheel zijn omgevormd en die nu door de Hemel gebruikt worden om het leven te beschermen, terwijl zij eerst onschuldige kindjes doodden”.
Ik heb in Medjugorje nog nooit de zon zien draaien, maar dit wonder kan iedereen zien. Valentina is ervan overtuigd dat dit wonder niet tot de Oekraïne beperkt zal blijven. Laten we bidden voor haar en voor haar vrienden, opdat ze beschermd mogen zijn. Laten we ook voor Frankrijk zulk een vurige bezieling vragen en zulk een levend geloof, dat bergen verplaatst en dat nog vele bergen zal verplaatsten.
Een ‘deal’ met Maria sluiten
In 1990, kort voor het uitbreken van de oorlog in de Balkan (1992-1994), die zulke grote verwoestingen heeft veroorzaakt in onze regio, besteeg ik de Krizevac-berg om er de Kruisweg te bidden. Ik kruiste er een stel dat was verloofd, Marinka en Dona, en die de volgende dag zouden trouwen in de Kerk van Medjugorje. De familie van Marinko woont in het dorp Sivric, dat door vele Franse pelgrims gekend is. Dona komt uit Ierland. Ze is heel gelovig en ze heeft besloten om te emigreren en om een gezin met Marinko te stichten. Na hun huwelijk brengt Dona uren smekend en biddend in de Kerk door met een gebroken hart omdat ze geen kinderen kunnen krijgen. Zo gaan er enkele jaren voorbij … niets. Op een dag, na vijf jaar kinderloos te zijn geweest, is zij aanwezig bij een verschijning van Maria Pavlovic. In die tijd had de verschijning aan Maria Pavlovic nog plaats in een kleine ruimte van haar eigen woning. Met geheel haar hart vertrouwt Dona nogmaals toe aan de heilige Maagd dat ze dolgraag moeder wil worden. Opeens voelt ze zich gedreven om een gewaagde ‘deal’ met de heilige Maagd te sluiten: “Ik smeek je, geef mij een kind. Als je mij verhoort dan zal ik er zoveel ontvangen als dat jij er mij wilt schenken.” Vandaag de dag heeft Dona 8 kinderen.
Ondanks de oorlog en alle risico’s die dit met zich meebrengt, heeft Dona tot aan vandaag de dag haar belofte gehouden. Als u door het gehucht Sivric wandelt, dan zult u een prachtige lange stoet kinderen tegenkomen. (Enkele geburen hebben de boodschap begrepen en zij hebben ook veel kinderen gekregen). En hoe groot is de vreugde die deze kinderen geven. Het is het leven. Ze zijn ook een voorbeeld voor gezinnen die zich, jammer genoeg, door de volgende gedachte laten leiden: “Als we meer dan twee kinderen krijgen, dan zullen we de erfenis onder hen moeten verdelen in veel verschillende deeltjes, en dan zal het onze kinderen aan geld ontbreken”. Wat een vergissing. Waarom zouden we leven alsof de voorzienigheid van God niet bestaat en doen alsof we niet weten dat zij actief is en werkelijk functioneert? Als we een stap van vertrouwen hebben gedaan, dan wordt de genade over ons uitgestort, en die zal ons altijd verassen …
“Wees niet bang om kinderen te krijgen”, zegt de Gospa tegen ons: “Hoe meer jullie er krijgen, hoe beter”.
“Jullie moeten eerder bang zijn er geen te hebben, terwijl je ze wel kunt krijgen”(Boodschap aan Mirjana 1982).
Zullen Frankrijk en heel Europa, met hun ongelofelijk materiële en geestelijke rijkdom, wegzinken in de vergetelheid en zo plaatsmaken voor anderen die de mooie rijkdom van Europa met haar Christelijke signatuur te niet zullen doen?
“Zij, die kinderen kunnen krijgen en beslissen om ze niet te krijgen, zo gaat de Gospa verder, zullen daar veel spijt van hebben in de toekomst.”
Het is niet te laat om het leven te kiezen, het leven zoals de Maagd Maria het ons beschrijft. Al onze materiële goederen zullen op een dag op de vuilnishoop terechtkomen, daar kunnen we zeker van zijn. Onze menselijke levensverzekeringen ten aanzien van ons leven, met betrekking tot onze gezondheid en diefstal en brand en tegen ongelukken, die geven alleen dekking wanneer het kwaad al is geschied. Onze kinderen, daarentegen, zullen voor altijd leven, en ze zullen een grote oorzaak van vreugde zijn. Ze zullen altijd in een Licht baden dat nooit teloor gaat. Elk kind is een nieuwe Schepping.