34. ALS JEZUS IN ONS HART KOMT
“Elk christelijk leven is een Mis en elke ziel is een hostie.” (Marthe Robin)
In Medjugorje is de centrale gebeurtenis van de dag niet de verschijning van de Moeder van God, zoals men zou kunnen denken, maar de avond mis. Deze twee werkelijkheden zijn op een prachtige wijze met elkaar verbonden. Twintig minuten voor de aanvang van de Mis, tijdens het gebed van de Rozenkrans, verschijnt de heilige Maagd aan de zieners. Zij nodigt iedereen die haar niet ziet uit om haar in hun hart te ontvangen, alsof ze haar wel zagen. En vervolgens begeleidt ze hen naar de Mis, om die samen met hen te beleven. We moeten niet vergeten dat zij aan degenen die niet zien dezelfde genaden schenkt als aan de zieners tijdens de verschijning, als wij ons hart voor haar komst openstellen.
Op een dag heb ik aan de zienster Vicka gevraagd of Maria speciale boodschappen heeft gegeven over de Heilige Communie. Het antwoord was alles behalve teleurstellend. Hier volgt het antwoord: “Lieve kinderen, wanneer jullie mijn Zoon Jezus in je hart hebben ontvangen in de Heilige Communie en jullie weer terugkeren naar je plaats, kijk dan niet naar de anderen en oordeel niet over de priester. Lieve kinderen, kniel dan op zijn minst voor tien minuten, en praat dan met mijn Zoon die in je hart is.”
Een grote vreugde overviel mij toen ik deze boodschap vernam. Vervolgens zei ik tegen mezelf: “Tien minuten? De gelovigen zullen dat wat lang vinden. Hoe kan ik deze boodschap doorgeven op een wijze die aannemelijk is voor hen?” Ik stelde de vraag aan Vicka, ook een beetje om haar uit haar tent te lokken (want, dan was er een kans dat ze nog meer interessante boodschappen zou geven), en ik wilde ook de advocaat van de Duivel spelen in naam van degenen die deze fameuze tien minuten teveel gevraagd zouden vinden.
“Vicka, zei ik, ben je er zeker van dat de Gospa tien minuten zei? ”
“Nee, antwoordde zij. Zij heeft niet gezegd tien minuten. Ze heeft gezegd: “Op zijn minst tien minuten, minimaal tien minuten”. En ze heeft ook gezegd: “Dit moment is het meest heilige van jullie leven, lieve kinderen, wanneer Jezus levend in jullie hart komt. Ontvang Hem. Laat Hem bij je binnen. Neem de tijd met Jezus.”
Ik had mijn antwoord, en ik kon het nu veilig overbrengen aan de anderen door eraan toe te voegen: “Het is de heilige Maagd die het heeft gezegd.” In de parochie van Medjugorje bevat het avondprogramma deze tien minuten ná de Mis op aanvraag van de heilige Maagd. Het is het moment van de zeven Onze Vaders, Ave’s en Gloria’s.
Als Jezus aanwezig komt in de Heilige Communie, dan is Hij bovenmate gelukkig, zoals alle verliefden die hun beminde persoon ontmoeten. Hij bereidt Zich niet alleen voor om Zich helemaal te geven aan het desbetreffende hart- een van de meest geweldige cadeaus – maar ook neemt Hij ontelbare zegeningen, genaden, gaven en gunsten met Zich mee, die Hij in dit hart wil neerleggen. Maar wat gebeurt er als Hij dit hart gesloten aantreft? Als deze persoon uit gewoonte de stroom heeft gevolgd van de mensen die de communie gaan ontvangen, zonder daarbij te bidden, zonder een akte van liefde, en zij niet echt geïnteresseerd is in Jezus; wanneer haar deur gesloten is gebleven? Wat doet Jezus als Hij een gesloten deur aantreft? Hij zal natuurlijk onze vrijheid respecteren. En Hij zal wachten, en wachten, en wachten … Hij zal hopen tegen alle hoop in dat de deur uiteindelijk wordt opengedaan om Hem te ontvangen, Hem en Zijn gaven. Maar aan het einde van de Mis, wanneer Hij heeft moeten constateren dat dit hart Hem niet toelaat, dan zal Hij zich terugtrekken zonder dat Hij al de genaden, al de gaven zal kunnen schenken, die Hij in Zijn grote verliefdheid voor deze persoon had bereid. Het staat buiten kijf dat Zijn hart dan gebroken is van verdriet. Wij kunnen ons de pijn van zo een Hart dat alleen maar Liefde is niet voorstellen. Een Hart dat zich geheel had verheugd om Zijn rijkdommen te kunnen schenken, en dat weer moet vertrekken en geheel misprezen is geweest en genegeerd, en is vernederd … waarbij de betreffende persoon leeg achterblijft, want zij is de afspraak met haar God misgelopen.
Hoe vaak wordt Jezus tijdens de Mis op deze wijze mishandeld? Hij zei tegen Zr. Faustina Kowalska: “Hoeveel pijn doet het Mij dat de harten zich zo weinig met Mij verenigen in de Heilige Communie. Ik wacht op elke ziel, maar zij zijn onverschillig ten aanzien van Mij. Ik hou zo oprecht van hen en met zoveel tederheid, en zij hebben geen vertrouwen in Mij. Ik wil hen overstelpen met genaden en zij willen die niet accepteren. Ze behandelen Mij als een levenloos ding, terwijl mijn Hart overloopt van Liefde en Barmhartigheid.” (Dagboek § 1447)
Daarentegen, als Jezus wordt ontvangen in een hart dat geheel voor Hem Openstaat, dat zich goed op Hem heeft voorbereid en veelvuldig te biecht is gegaan om zich.te.reinigen , een hart dat werkelijk oprecht vol vreugde is om de Heer te ontvangen, zijn meest dierbare vriend, dan is het voor Jezus een zaligheid om dit hart binnen te mogen komen. Zoals Hij het tegen Zr. Faustina gezegd heeft: “Het is een zaligheid voor Mij om via de Heilige Communie bij een ziel binnen te mogen komen, vooral bij de toegewijde zielen, om Mij met deze ziel te kunnen verenigen en haar al Mijn genaden te schenken.” (Dagboek § 1683). We kunnen verbaasd zijn over het woord zaligheid of Jezus een ziel nu wel of niet treft in een volledige openheid. Ik geloof dat we met Hem het verlangen delen, en wel, dat allen die Hem beminnen Hem met heel hun ziel willen aanroepen. Ik geloof eenvoudigweg dat Hij de Redder is en dat de vreugde van een redder is om te redden. En … bij ons zal Hij altijd iets vinden dat gered moet worden wanneer wij de Heilige Communie tot ons hebben genomen.
Wat doet Hij nadat Hij dit openstaande hart is binnengegaan? Zijn grote vreugde is om ons te veranderen, te zuiveren, te troosten. En waar Hij in uitmunt is Zijn gave om ons om te vormen. In feite vormt Hij ons om in Zichzelf, en niets minder. Met andere woorden: alles wat Hij heeft en alles wat Hij is dat worden wij. Als Jezus het voedingsmiddel brood heeft gekozen, zodat wij één met Hem kunnen worden in de Heilige Communie, dan is dat geen toeval. Hij had een andere procedure kunnen volgen. Maar dit voedingsmiddel geeft ons een volmaakt tastbaar beeld van hetgeen Hij op mystieke wijze in onze ziel bewerkt.
Als ik fruit eet, dan is dat stuk fruit over enkele uren verteerd, en, mijn excuus voor de uitdrukking, maar dit stuk fruit wordt omgevormd in Zr. Emmanuel. Al mijn cellen zullen een deeltje van dit stuk fruit ontvangen, waardoor zij gesterkt worden en zich vernieuwen. Zonder dat ik hier een zichtbare bewuste analyse van kan maken, toch weet ik dat het stuk fruit al de delen voedt van mijn lichaam, mijn hersenen, mijn bloed, mijn ogen, mijn voeten en al mijn andere organen. We begrijpen dus dat wanneer we een voedingsmiddel eten, dat ons organisme dan aan het werk gaat om het voedingsmiddel op te nemen en om te vormen. Waar het op neer komt is dat ik het stuk fruit verteer en dat mijn metabolisme dit voedsel geschikt maakt om door mijn cellen opgenomen te worden.
Wanneer ik tijdens de Heilige Communie het Lichaam van Christus ontvang, dan is de werkzaamheid van de Hostie in mijn lichaam te vergelijken met dit verteringsproces, en toch is het ook weer anders. Want, ik en mijn lichaam zijn niet degene die Jezus omvormen in ons (0, arme Jezus, dat zou het einde van alles betekenen), maar integendeel, het is Jezus die mij in Zich opneemt en mij omvormt in Zichzelf. Dit mysterie van eenheid en intimiteit tussen de ziel van Christus en, de ziel van de mens is iets heel groots. Het is zo groot, dat zelfs de Engelen knielen voor zulk een schittering. Alhoewel de Engelen vanuit hun natuur een groot licht in zich dragen en buitengewone gaven bezitten, is het hen toch niet gegeven om het Lichaam van Christus te ontvangen. Dat privilege komt het menselijk ras toe.
Als Jezus ons in Zichzelf omvormt, natuurlijk naar gelang de openheid van ons hart en de mate waarin we naar Hem verlangen, dan kunnen we stellen dat de Heilige Communie een giganteske stap is op de weg van de heiligheid. Want als Jezus ons Zijn vreugde geeft, Zijn vrede, Zijn barmhartigheid, Zijn kracht, Zijn Liefde, Zijn licht, en al Zijn attributen, dan communiceert Hij ons ook Zijn eigen heiligheid. Hij vergoddelijkt ons, en niets minder. Meerdere mystiekers die de Hemel hebben gezien hebben gezegd dat de meest gelukkige en glorievolle uitverkorenen degenen zijn die op aarde elke dag het Lichaam van Christus hebben ontvangen, en Hem in het centrum van hun wezen hebben laten leven. Als we elke dag de heiligheid en de glorie van Christus absorberen, hoe kunnen we er dan verbaasd over zijn dat in de Hemel dit enorme gewicht aan glorierijke heiligheid schittert vanuit de meest vurige zielen.
De mystica Marthe Robin, die gedurende vijftig jaar van geen ander voedsel heeft geleefd dan de Eucharistie, zegt: “Onze graad van glorie en geluk in de Hemel zal gerelateerd zijn aan de kwaliteit van onze Heilige Communies op aarde.”
En Jezus heeft tegen Zr. Faustina gezegd: “Kijk, Ik heb mijn hemelse troon verlaten om me met jou te verenigen. Wat jij ziet is nog maar een tipje van de opgelichte sluier, terwijl jouw ziel al zo is doordrenkt van Liefde. Maar wanneer je Mij in de volledige glorie zal zien, wat zal je hart dan gelukkig zijn. Laat Me je zeggen dat het eeuwige leven hier op aarde moet beginnen met de Heilige Communie. Elke Heilige Communie zal je een beetje meer in staat stellen om je in eeuwigheid met God te verenigen.” (Dagboek § 1810)
Wie kan zulk een toekomst van zijn eeuwigheid minachten?
Daarom kunnen we begrijpen dat de Moeder van God, die elke dag het Lichaam van haar Zoon heeft ontvangen uit de handen van de apostel Johannes, ons uitnodigt om de tijd met Hem te nemen, zodat Hij in ons Zijn omvormende werk kan voltooien.
Ik hou veel van wat eens een meisje van zeven zei, die voor het eerst de Heilige Communie had ontvangen. Na de Mis vraagt haar moeder aan haar: “Ben je tevreden, mijn schat, dat je vandaag Jezus in je hart hebt mogen ontvangen? ” “o ja, mamma, antwoordt het kind, en weet je, weet je wat ik met Jezus heb gedaan? ” “Nee, vertel mij dat eens.” “Nou … toen Jezus was binnengekomen, toen heb ik de sleutel van mijn hart vastgepakt, en toen heb ik Jezus er ingesloten. En zo kan Hij nooit meer weg.” En vervolgens voegt ze daar nog iets geweldigs aan toe: “Zo zullen Jezus en ik altijd samen zijn.” Dit kind had nog nooit een theologisch boek gelezen over de Eucharistie, en toch had ze alles begrepen. Wanneer Jezus in ons hart komt, dan vindt daar een ontmoeting en omhelzing plaats van twee geliefden, wat moeten we er nog meer van begrijpen?
Ik hou er ook van om aan een eenvoudig gebaar te denken: neem een glas en vul het met water. Plaats het op een ondergrond ter hoogte van uw gezicht. Neem een ander glas met water en giet er een klein beetje wijn in. En doe dan een beetje van de wijn in het water – louter enkele druppels – en kijk dan heel nauwkeurig naar wat er gebeurt. De wijn baant zich een weg in het water en verspreidt zich beetje bij beetje, waarbij er rood kleurige kringen worden achtergelaten in het water. En tot slot vermengt het zich zo met het water, dat je de wijn niet meer van het water kunt onderscheiden. Deze twee elementen zijn één geworden. Deze observatie toont ons – al is het niet helemaal een perfect sluitende vergelijking – wat er gebeurt als wij de Heilige Communie hebben ontvangen, en we Jezus met liefde hebben verwelkomd. De eenheid van de Goddelijke Ziel en die van ons is zo iets intiems en dieps: we zijn in God geabsorbeerd en God in ons, op onafscheidelijke wijze.
De geestelijke communie
Om verschillende redenen, zijn er gelovigen die niet naar de Mis kunnen gaan, of, al zouden ze dat willen, ze zijn niet in een toestand waarin ze de Heilige communie kunnen ontvangen (bijvoorbeeld: ze hebben het Doopsel nog niet ontvangen, of ze zijn niet in staat van genade, enz.) Dan is er de mogelijkheid om een geestelijke communie te doen, ook wel genoemd: een communie van verlangen. Ze kunnen de priester naderen met gekruiste armen op de borst, als teken dat ze de Heilige Communie niet kunnen ontvangen, en dan geeft de priester hen een zegen. Hoe kun je geestelijke communiceren? Het volstaat om je hart voor Jezus te openen en om Hem er uit te nodigen. Hij zal dan, te blij als Hij is dat Hij eindelijk eens door iemand uitgenodigd wordt, meteen antwoorden op deze roep. En Hij zal dit hart dezelfde genaden schenken als die die we ontvangen bij een sacramentele communie.
Alle heiligen hebben meerdere geestelijke communies gedaan gedurende de dag, daarom zijn ze zo snel gegroeid in heiligheid. De heilige Maagd deed een permanente geestelijke communie, waardoor zij Jezus troostte in verband met alle deuren die voor Hem gesloten bleven, ook die, die zich in het hart van de Kerk bevinden, en waar Hij naar toe was gesneld en naar toe zal blijven snellen, ook vandaag de dag. Wanneer de gelovigen zich er bewust van zijn geworden dat deze mogelijkheid hen wordt aangeboden, dan zijn er velen die er gebruik van maken, en ze beginnen Jezus vele malen per dag te aanroepen. En ze constateren verbaasd welke grote veranderingen hierdoor in hun leven teweeg worden gebracht.
Waarom zouden we geen kleine test doen in de avond, wanneer we onze mobiele telefoon op ons nachtkastje leggen? Laten we onszelf dan de volgende vraag stellen: hoe vaak heb ik vandaag mijn vrienden gebeld en hoe vaak heb ik vandaag Jezus aanroepen? Jezus aanroepen heeft alleen maar voordelen: het is gratis, we hoeven de batterijen niet om te wisselen, en we krijgen nooit een antwoordapparaat. En wat te zeggen van de schatten aan genaden die we zullen ontvangen …