35. NATUZZA ZAG HET VAGEVUUR
“Ik zou willen lieve kinderen dat ieder van jullie in liefde ontvlamt voor het eeuwig leven, dat jullie toekomst is, en dat alle aardse dingen voor jullie een hulp zouden zijn om dichter bij God de Schepper te komen. Ik ben zo lang bij jullie, omdat jullie de verkeerde weg gaan.”(Boodschap van 25 januari 2009)
Natuzza (1924-2009) was nog nauwelijks aangekomen in het Huis van de Vader of er werd al vanuit haar diocees de vraag gesteld om een onderzoek in te stellen om haar zalig te kunnen verklaren. Niet minder dan zeven bisschoppen en honderdtwintig priesters waren op haar begrafenis aanwezig. Deze eenvoudige vrouw van het platteland, die getrouwd was met een meubelmaker en die moeder was van vijf kinderen en grootmoeder, had een enorme impact gehad op de streek Calabre waar zij was geboren, en vervolgens had haar invloed zich uitgestrekt over heel Italië. En tegenwoordig bereikt haar boodschap de hele wereld.
In het hart van een eenvoudig familieleven, in de armoede van deze economisch benadeelde streek, leefde Natuzza een heel bijzondere relatie met de Hemel. Zij bezat veelvoudige charisma’s. Om een voorbeeld te noemen: ze kende de inhoud van een boek uit haar hoofd alleen maar door het feit dat ze dat boek in haar handen had vastgehouden, terwijl zij noch kon lezen, noch kon schrijven. Ze was in staat om te zeggen: “Op bladzijde 48 staat een theologische fout”, wat meteen geverifieerd kon worden. Verder zag zij de innerlijke toestand van de zielen, en daardoor kon zij hen goede raad geven. Zij bezat de gave van bilocatie en ging op deze wijze naar mensen die veel leden, en zo kon zij hen troosten en hen helpen om zich naar de Heer te keren. Enkele van deze personen werden dan genezen. Op twaalfjarige leeftijd bracht zij in bilocatie een bezoek aan haar vader in Argentinië, die daar werkte om zijn gezin te onderhouden. Natuzza bad zonder onderbreking allerlei eenvoudige gebeden. Verder kwam Jezus haar regelmatig bezoeken, waarbij Hij haar de noden van Zijn Kerk meedeelde, waar Natuzza zich dan zonder aarzelen voor opofferde.
Toen zij op een dag veel leed in haar lichaam, vroeg zij aan Jezus of Hij haar kruis wat zou kunnen verlichten. Jezus luisterde naar haar op zorgzame wijze. Een poosje later kwam Hij terug en Hij zei tegen haar: “Ik heb gezocht naar een ziel die in jouw plaats dit kruis zou willen aanvaarden uit liefde voor mij en omwille van mijn Kerk, om jou ervan te verlossen. Maar geen enkele ziel aan wie ik het heb gevraagd wilde dit kruis dragen, dus nu kom ik weer terug bij jou … Zou je dit kruis willen blijven dragen, en jouw lijden willen verenigen met dat van Mij om zielen te redden?” Toen zij zag dat Jezus er bij meerdere zielen niet in geslaagd was om hen dit kruis te laten dragen, terwijl deze zeiden Zijn vrienden te zijn, was Natuzza helemaal van slag en vervolgens accepteerde ze met heel haar hart om dit kruis te blijven dragen
Zij leefde in grote armoede en weigerde om giften te ontvangen van de gelovigen. Haar bisschop zei: “Zij is geduldig, heeft een groot geloof, zij gehoorzaamt aan de Kerk en geld heeft haar nooit in verleiding kunnen brengen, want zij had miljonair kunnen worden vanwege de menigte die haar kwam bezoeken.”
Op vijf tienjarige leeftijd begonnen de zielen uit het Vagevuur haar te bezoeken en met haar te spreken. De vertrouwde relatie die zij met hen had was dusdanig dat men haar de radio van de andere wereld noemde. Zij hielp de zielen die leden in het Vagevuur, en ze kende de reden waarom ze er moesten verblijven.
Een van mijn vrienden uit Sicilië, Ca rio, die uit een traditionele katholieke familie komt, was op bijzondere wijze bevriend met Natuzza. Hij ging graag bij haar op bezoek om met haar over de dingen van God te spreken, want, zo zei hij, hij ging altijd weer heel gelukkig bij haar weg, waarbij hij dan geheel was opgeladen om zijn weg te kunnen vervolgen. Hij had een broer, Renzo, die net als hij was opgegroeid in dit zuivere katholieke milieu, maar die om persoonlijke redenen – die zijn geheim blijven -, zijn geloof beetje bij beetje had laten vallen. Een van zijn kinderen, een zoon, had een briljante geest en er wachtte hem een mooie professionele toekomst. Tijdens zijn studiejaren waarin hij werd opgeleid als ingenieur, werd hij vanbinnen sterk opgeroepen om priester te worden. Na een periode van gebed om zijn roeping uit te testen, sprak hij erover met zijn ouders, waarbij hij zich ervan bewust was dat dit wel eens helemaal verkeerd zou kunnen vallen. Zijn vader, Renzo, werd woedend, en hij zei tegen zijn zoon met de grootst mogelijke vaderlijke autoriteit, die de Italiaanse cultuur eigen is: ” Ik heb je studie om ingenieur te worden niet betaald opdat je zou eindigen als een pastoor. Je zult ingenieur zijn, mijn zoon, en niets anders.”
De zoon moest buigen voor de beslissing van zijn vader, en met groot verdriet liet hij het project om priester te worden achter zich. Hij studeerde af op briljante wijze en trouwde.
Carlo bad veel voor zijn broer Renzo, omdat hij goed wist dat zijn broer een leven leidde dat de Heer niet echt behaagde. Geld had een grote plaats ingenomen in zijn leven, met al de valkuilen die ermee gepaard gaan. Enkele jaren later overleed hij opslag na een auto ongeval. Carlo, die zich ongerust maakte over het eeuwig leven van zijn broer, ging op bezoek bij Natuzza om samen met haar voor zijn broer te bidden. Hij wilde haar ook vragen of zij informatie had over het lot van zijn broer in het hiernamaals. Hij ‘ging het kleine woninkje binnen van Natuzza, en hij kon niet eens zijn mond opendoen om haar te begroeten, want ze stak meteen van wal en riep uit: “Je moet veel bidden voor je broer Renzo, want hij bevindt zich in het diepste niveau van het Vagevuur en hij lijdt veel.”
Carlo was perplex en vroeg met bevende stem: “Mijn God .. , waarom?” “Omdat Hij zijn zoon heeft tegengehouden om Gods roeping te volgen.”
Vervolgens legde Natuzza, die in haar geest dingen zag die voor onze ogen verborgen blijven, hem uit dat God deze jongeman had geroepen tot het priesterschap om vele zielen bij Hem terug te brengen. Een priester meer of minder in de Kerk, dat maakt een groot verschil voor Gods reddingswerk, Maar Renzo had dit niet aanvaard, en hij had zich tegen het plan van God gekeerd. Ouders hebben ten overstaan van God een grote verantwoordelijkheid wanneer zij hun kinderen belemmeren om hun geweten te volgen, en wanneer ze hen dwingen om een andere weg te gaan. Kinderen behoren hun ouders niet toe, maar behoren in eerste instantie God toe.
Carlo trilde nog van emotie, toen hij mij dit allemaal vertelde tijdens zijn bezoek in Medjugorje een paar maanden geleden.
Het kan zijn dat sommige mensen wat uit hun evenwicht zijn geraakt na het lezen van dit verhaal. Onze huidige samenleving focaliseert ons zo op de dingen van de wereld, alsof die altijd zullen bestaan. Maar laten we niet vergeten: we hebben alleen deze tijd op aarde om ons voor te bereiden op onze eeuwigheid. Investeringen doen voor uw kinderen is iets heel goeds, maar laten we niet vergeten dat tussen de verschillende banken die tot onze beschikking staan, het Hart van Jezus de enige is die kapitaal vermenigvuldigt tot in het oneindige.