9. EEN MEESTERLIJKE ZET VAN DE KLEINE THÉRÈSE
“Zr. Briege Mckenna’ is tot onze grote vreugde een paar dagen bij ons te gast geweest in Medjugorje. Omdat op de laatste avond van haar verblijf bij ons wij het liturgische feest van de kleine Thérèse vierden (1 oktober), vertelde zij ons een ontroerende gebeurtenis, waardoor we nog meer in staat zullen zijn om te profiteren van de hulp van de Hemel.”
“Op een dag, zo vertelt ze, sprak Jezus tot mijn hart en Hij zei tegen mij: “Ga, en spreek tot de priesters en de bisschoppen.” Maar mijn antwoord daarop was: “Heer, denkt u eens in, ik ben maar een eenvoudige onderwijzeres van de lagere school.” Enkele maanden later ontmoette ik een pater Jezuïet en die zei tegen mij: “Weet je, Zr. Briege, de Heer heeft iets in mijn hart gelegd en dat is om jou uit te nodigen om een retraite aan de priesters te geven.” Ik antwoordde hem: “Dat zal wel niet om mij zijn gegaan, ik denk dat u het verkeerd hebt verstaan. Ik ben maar een onderwijzeres van de lagere school.” “0, maak u geen zorgen, deze priesters zijn als kleine kinderen. Ze zijn heel open en charismatisch.” Ik moest deze retraite geven aan ongeveer zestig priesters, maar zonder deze pater Jezuïet, want de dag na ons gesprek werd hij in het ziekenhuis opgenomen. Nog nooit in mijn leven had ik een retraite aan priesters gegeven. Daarom begon ik te bidden tot de kleine Thérèse. En om kort te zijn: het werd een zegenrijke retraite.”
“Een tijd later nodigde een bisschop uit Californië, die lucht had gekregen van deze zegenrijke retraite, mij uit om een retraite te geven in San Diègo. Ik voelde me al wat sterker in mijn schoenen staan, want de Heer had mij na die eerste priesterretraite kracht gegeven. Toen ik nog maar net was gearriveerd bij deze tweede retraite, zei de Trappist die er de verantwoordelijke van was: “Er zijn vijftig parochiepriesters aanwezig, maar ze hadden helemaal geen zin om hier naartoe te komen. Hun bisschop heeft hen bevolen om te gaan. Ze zijn boos omdat ze naar een zuster moeten luisteren en ze zullen u verslinden.” Om die reden begon er een hevige innerlijke strijd in mij te woeden, waarop ik tegen Jezus zei: “Ik ben niet degene die mezelf hier heeft uitgenodigd. Jij bent degene die me hier naartoe heeft gebracht. Doe iets.”
Op de ochtend dat de retraite begon, wachtte mij een verassing: de verantwoordelijke Trappist moest onverhoeds weg en hij vertrouwde mij alle inleidingen toe. Vervolgens ging nog alleen maar de gedachte door mij heen hoe vreselijk de priesters het vonden dat ik er was. Ik was die morgen al heel vroeg opgestaan en heb toen uren gebeden. Ik herinnerde mij dat in de grot van de Campus een beeld stond van de heilige Thérèse van Lisieux. Ik kocht de allergrootste kaars die er voor handen was en ik ben bij haar beeld gaan bidden: “Luister, kleine Thérèse, begeester deze retraite, want het is voor mij erger om hier te zijn dan in een leeuwenkuil. Alsjeblieft, sta mij bij en help mij om tot deze priesters te spreken.”
Toen ik vervolgens de zaal binnenliep waar de inleidingen werden gegeven, zaten alle priesters er met gekruiste armen bij, en zo toonden zij mij met hun houding dat ze geen interesse hadden om hier te zijn. Het was nu eenmaal niet anders en ik begon gewoon aan de eerste inleiding. Ik gaf die dag drie inleidingen. Ik kon merken dat ik de priesters voor een deel voor mij had gewonnen, want ik zag dat ze van houding begonnen te veranderen.
Na het avondeten ben ik teruggekeerd naar de grot met nog een nieuwe kaars die ik aanstak voor het beeld van de kleine Thérèse: “Ik wil je uit de grond van mijn hart bedanken dat je me vandaag hebt geholpen”, zei ik.
Later op die avond sprak ik een van de ‘monseigneurs’ van de retraite. Hij kwam uit Ierland en hij zei tegen mij: “Nog nooit van mijn leven ben ik er voor gaan zitten om naar een non te luisteren, ik was zeer geërgerd. Weet u, deze morgen had u ons gevraagd om onze ogen te sluiten, maar ik heb ze niet dicht gedaan. Ik heb mijn hoofd wel voor een tijdje gebogen, maar daarbij sloeg ik mijn ogen op om te zien wat u aan het doen was”. Vervolgens vroeg hij mij of ik er een speciale devotie op nahield tot de heilige Thérèse van Lisieux. Hij zei: “Ik ben niet het type dat visioenen krijgt, maar toen ik mijn ogen opsloeg zag ik dat de kleine Thérèse naast u stond, voor ons, toen u met ons sprak, en ik realiseerde me dat zij er was om u te helpen.”
En Zr. Briege vervolgt: “Op dat moment heb ik veel geleerd over de heiligen. Ik vertel deze gebeurtenis vaak aan ouders wanneer ze een naam voor hun kind moeten kiezen. Ik zeg dan tegen hen: “Vraag aan de heilige om zijn eigen gaven aan je kind te schenken, en wel op zo een wijze dat jullie kind in staat zal zijn om Jezus te verheerlijken, zoals deze heilige Jezus heeft verheerlijkt.” Als je de naam van een heilige draagt, dan houdt deze heilige ervan om je te vergezellen, en hij zal je helpen om in je leven dat te verwezenlijken waardoor jezelf een heilige zult worden. Als we de heiligen bij ons uitnodigen, dan komen ze daadwerkelijk naar ons toe en helpen ons.”
Dit getuigenis onderbouwt de dringende oproep van de Gospa om de levens van heiligen te lezen en om tot hen te bidden. Op geestelijk niveau leven de meeste Katholieken beneden de maat van hun geestelijke mogelijkheden, en daardoor lopen zij een groot deel mis van de immense genaden die hen worden aangeboden door de uitverkorenen in de Hemel. Waarom zouden we er niet meteen mee beginnen om ons te verdiepen in het leven van een heilige en om hem om hulp te vragen? Wie ook onze patroonheilige is, of welke heilige we ook zullen kiezen, hij zal overlopen van vreugde om ons te mogen helpen. Daarbij gaat het er natuurlijk niet om om op zoek te gaan naar bijzondere tekenen, zoals bij deze bisschop. Maar we zullen verzekerd zijn van de efficiënte ontferming van de heilige die we hebben uitgekozen, want in de Hemel worden we bemind door de Engelen en de heiligen met de Liefde van God zelf.