Boodschap van 25 september 2000

“Lieve kinderen, vandaag roep ik jullie op om open te staan voor het gebed. lk wens dat het gebed voor jullie een vreugde wordt. Begin weer te bidden in jullie gezinnen en richt gebedsgroepen op. Dan zullen jullie vreugde vinden in het gebed en in saamhorigheid. Allen die bidden en lid zijn van een gebedsgroep staan in hun hart open voor Gods Wil en geven vol vreugde getuigenis van de Liefde van God.-

14. EEN ONBEKENDE TAAL

Die avond is het in de crypte van de kerk Saint-Sulpice stampvol, zoals op alle donderdagen. Pierre Goursat, de initiatiefnemer van de gebedsgroepen van de gemeenschap Emmanuel, heeft met vreugde dit strategische punt gekozen in het hart van Quartier Latin, om er zijn gebedsdeelnemers, die blijven groeien in aantal, te herbergen. Het is het jaar 1975, en sinds 1973 kent Parijs een opmerkelijke geestelijke opbloei, die doorgaans de Charismatische Vernieuwing wordt genoemd. Pierre, de herder, heeft me links van hem doen plaatsnemen, want hij heeft me gevraagd een kleine uiteenzetting te geven over de geestesgesteldheid waarin we moeten bidden. Rechts van hem zit Suzanne D., die een oogje in het zeil moet houden – (want de bijeenkomst staat open voor iedereen) en die het gebed wat nader moet toelichten aan de hand van de bijbel.

Ergens aan de zijkant gaan twee onbekenden zitten en een van hen is in het zwart gekleed. Ze worden door niemand opgemerkt, want het gebed is juist begonnen en de vreugde, die in luid klinkende liederen van lofprijzing tot uiting komt, spat er vanaf. Dan gaat men over tot spontaan gebed, dat wordt afgewisseld met momenten van stilte om te luisteren naar de heilige Geest.

Opeens word ik overweldigd door een sterke emotie. Er is iets in mijn hart gelegd dat ik niet kan thuisbrengen. Het is niet voor mijzelf bedoeld, maar voor de aanwezigen. Ik begin te transpireren en mijn hart bonst in mijn keel en — ik weet het — ik moet een onbekende boodschap overbrengen. Ik zal mijn mond moeten opendoen en me in het diepe moeten werpen. Omdat ik schroomvallig ben wacht ik enkele seconden, maar ik realiseer me dat ik geen vrede zal hebben, zolang ik dit pakket niet heb afgegeven. Het moeilijkste in zulke gevallen, is de aanhef van de eerste toon, want daarna maakt de heilige Geest zich meester van onze mond en doet de rest. Deze avond komt er een lied uit mijn mond in een onbekende taal. Er valt een diepe stilte onder de aanwezigen. Pierre keert zich naar me toe:
— Heb je begrepen wat je hebt gezongen ?
–Nee… maar ik heb sterk de aanwezigheid gevoeld van de heilige Maagd.

Vijf minuten later begint mijn rechterbuurvrouw, Suzanne, op haar beurt te spreken en ook zij doet dit in een onbekende taal. Weer valt er een diepe stilte. Niemand is in staat om de twee boodschappen te verklaren. Wat jammer ! De grote apostel Paulus zou daar niets voor hebben gevoeld, omdat hij er op stond dat iedereen de woorden van de tongentaal zou begrijpen, zodat iedereen erdoor zou worden gesticht’.

Een uur later wordt de gebedsbijeenkomst beëindigd. Men neemt hartelijk afscheid van elkaar en de crypte stroomt beetje bij beetje leeg. Ik sta op het punt om te vertrekken, als een man naar me toekomt. Het is de man in het zwart, voor mij een onbekende, zonder twijfel een ‘nieuwe’.
– Mevrouw, waar heeft u het Aramees Oud-Syrisch geleerd ?
– Euh.. wat ? Het Oud-Syrisch ?
Ik lach, maar hij lacht helemaal niet.
– U spreekt perfect Aramees Oud-Syrisch. Waar heeft u dat geleerd ?
— Pater (ik zag dat hij monnik was), zeg ik, nog altijd lachend, ik heb deze taal nooit geleerd en ik wist niet eens dat zij bestond.
– Kijk, mevrouw… nauwelijks een uur geleden, heeft u in deze taal gezongen en ook nog met een perfect accent. Dit accent kent een keelklank die een gemiddelde Europeaan niet door zijn keel kan krijgen. Maar u heeft haar perfect weergegeven. Maar bovendien hebt u ook een subtiele grammaticale fout in uw eerste zin weten te vermijden…
— 0, nu begrijp ik het… u bedoelt de zang tijdens het gebed ?
—Ja, precies.
— Dat was tongentaal. Wanneer men in tongen zingt, dan begrijpt men niet wat men zegt.
– Heeft u de betekenis van de woorden niet begrepen ?
– Nee, geen enkel woord. Ik heb de heilige Maagd dicht bij mij gevoeld, maar dat was enkel een indruk.
– Mevrouw, zou ik nog enkele minuten beslag op u mogen leggen ? Ik ken het Aramees Oud-Syrisch heel goed en ik bid vaak in deze taal. Wat mij heeft getroffen is dat uw lied een gebed tot Maria was…
– Oh, u heeft het verstaan ? Kunt u mij zeggen wat ik heb gezongen ?
– Ja, u hebt de Moeder van heel het volk van God begroet en haar een lofprijzing toegezongen. Uw woorden leken sterk op die van het Weesgegroet, maar u hebt andere woorden van lofprijzing gebruikt in plaats van het klassieke ‘vol van genade’ en ‘de gezegende onder de vrouwen’.

Dan neemt hij een papier uit zijn tas en begint het lied uit te schrijven met het daarbij behorende alfabet. Ik ben blij om te horen dat de heilige Maagd met dit lied werd geëerd en dat ze het mij heeft willen laten weten.

Ik kan er niet om heen, ik zal wat later moeten gaan slapen. Ik zie dat de monnik ook Suzanne aanklampt, de persoon die de andere boodschap in tongentaal gaf.

Pater Louis Leloir, benedictijn en professor in de Semitische talen aan de universiteit van Leuven (België), is een van de grootste specialisten ter wereld van het Oud-Syrisch, dat hij vloeiend spreekt. Hij is op doorreis in Parijs en logeert op aanraden van vrienden bij een zekere priester. Deze priester kent en waardeert heel erg onze gebedsavonden, waar altijd krachtige manifestaties van de charisma’s opbloeien. Hij heeft de vruchten ervan gezien, namelijk de terugkeer van zijn parochianen tot God. Pater Louis Leloir deelt geenszins zijn enthousiasme en verwijt hem zelfs, dat hij zich heeft laten inpakken door deze stommiteiten, die kant nog wal raken en die de goedwillende onwetende mensen van het goede pad afbrengen…
—- Volgens de woestijnvaders, zo legt hij uit, is het grootstecharisma dat van de tranen, dat van het berouw, dat echte boetvaardigheid en bekering teweegbrengt. Het zou onverstandig zijn voor de ziel om andere charisma’s te kennen. Dit charisma is het mooiste cadeau van de heilige Geest en daar moet men naar verlangen. Al die andere zogenaamde charisma’s leiden het volk alleen maar af van het wezenlijke; je moet je daartegen verzetten. Die hele nieuwe beweging is werkelijk een fiasco !

Pastoor Jean-Marie blijft rustig en weet zijn vriend op zijn gevoel te spelen.
— Jij bent professor. Hoe kun jij zo’n fenomeen zomaar van de hand wijzen, zonder dat je het eerst zorgvuldig hebt onderzocht. Ga vanavond met mij mee naar Saint-Sulpice. Zoals Jezus heeft gezegd tegen zijn eerste leerlingen: “Kom en zie”, je moet eerst maar eens gaan kijken, luisteren, proeven…

Pater Leloir overwint zijn weerstand en gaat met veel tegenzin met zijn vriend mee naar de crypte van Saint-Sulpice. De tongentaal is zijn eerste schok, maar een nog heftiger schok krijgt hij als Suzanne haar boodschap vertelt. Suzanne vertolkt in het Oud-Hebreeuws een diep geïnspireerde visie op het priesterschap. Juist die dagen, moet pater Leloir voor een tijdschrift met vakliteratuur een artikel schrijven over het priesterschap en hij is op de tekst aan het broeden. Hij heeft de heilige Geest gesmeekt hem te hulp te komen, want hij is vastgelopen op een vraag over de twee soorten priesterschap, namelijk het ministerieel priesterschap en dat van de gelovigen. Hoe groot is zijn verbazing als hij deze jonge Française die enkel Frans spreekt, het meest heldere antwoord op zijn vraag hoort geven en nog wel in het Oud-Hebreeuws. Zijn artikel is nu klaar, het is hem vanuit de hoge geschonken. Laten we even stilstaan bij dit staaltje van humor, zo typisch eigen aan de heilige Geest: Suzanne heeft niet gesproken in het Hongaars, noch in het Chinees, maar juiste in het Oud-Hebreeuws, de taal die in deze vrome bijeenkomst alleen pater Louis kon begrijpen en verstaan.

We zijn dikke vrienden geworden en sindsdien zet hij alles op alles om deze tekenen van de heilige Geest in onze tijd bekend te maken, zoals hij zich in het verleden geheel inzette om ze te weerspeken. Bovendien lijkt het wel alsof de heilige Geest hem met gelijke tred volgt: want de dag na de Saint-Sulpice kwestie, vliegt hi naar Londen, waar hij een voordracht moet geven tijdens een oecumenische bijeenkomst. Die dag is het een Engelse protestantsE broeder die hem tijdens een gebedsbijeenkomst de ogen opent want vader Louis hoort hem in perfect oud Latijn in tongen allerle litanieën over de heilige Maagd zingen.

God heeft zijn eigen wegen voor de oecumene !

Een schat voor de Nieuwe Tijden

De heilige Geest is ons altijd een oneindige stap voor. Zijn gebed in ons overstijgt met glans de beperktheid van onze kennis en de duisternis van ons gewonde zielenleven. Daarom kan de meest eenvoudige ziel, die qua intellect misschien weinig begaafd is en een pover gevoel voor religiositeit heeft, het meest verheven gebed tot God richten, en zelfs een boodschap aan iemand overbrengen zonder dat hij ook maar iets van die persoon afweet. De tongentaan is een tastbaar teken, duidelijk beschreven in de Handelingen va de Apostelen3. Ik denk dat deze gave, die zonder twijfel in de fam lie van de charisma’s de ‘kleinste benjamin’ is, gekoesterd mo( worden bij onze voorbereiding op de nieuwe tijden. De tongenta sticht degene die haar bidt en herbouwt zijn innerlijke harmonie. A hij door een fase gaat waarin hij zijn houvast heeft verloren of l niet meer weet wat te zeggen, te denken of te bidden, dan komt c gave van de tongentaal hem in deze verwarring te hulp. Als hij zic ten gevolge van een psychologische of morele schok of van ee hersenspoeling niets meer weet te herinneren, dan kan hij zijn tol vlucht nemen tot dit onverstaanbaar murmelen, dit gestamel van h onzegbare. Hij weet dan dat hij in het diepst van zijn wezen aan h bidden is samen met de grote Vriend van zijn ziel, die zich alles he innert en zijn zwakheid te hulp komt. Wat een troost !

In Medjugorje heeft de heilige Maagd de zieners een vorm vi communicatie van ziel tot ziel geleerd, die in de hemel tussen de u verkorenen en met God bestaat. Onze schamele menselijke woc den met hun ontgoochelende nasleep aan misverstanden, wijk) daar voor een onmiddellijk en volmaakt begrip van de overgedragen boodschap. Dit alles zal ons op de grote dag van het ongeschapen licht worden geopenbaard. Zoals de kleine Thérèse het zei: “Alles zal in één blik gezegd zijn.” Door het gebed in tongen, benaderen wij een beetje deze werkelijkheid. Daarin is ook ‘alles gezegd’. En als alles daarin ook werkelijk is gezegd, dan is daarin ook alles gezegd over de nacht van onze zinnen en kan ons diepste wezen worden gesticht. Hoe dan ook, vooruitlopen op de hemel door de Geest van Liefde in ons te laten bidden, is de moeite waard !

Op de homepage – en ook hier – zullen een aantal teksten worden gepubliceerd

uit het prachtige boek “Het Verborgen Kind van Medjugorje”

van Zuster Emmanuel Maillard.

Ik kan niet anders zeggen dan dat dit boek mijn leven aan het veranderen is.

Ik zou de aanschaf van dit boek (slechts €12,-) dan ook van harte willen aanbevelen.