Boodschap van woensdag 21 juli 1982 over het vasten
“De beste manier om te vasten is op water en brood. Door het vasten en bidden kan men oorlogen een halt toeroepen en kan men de natuurwetten opheffen. De liefdadigheid kan het vasten niet vervangen. Zij die niet in staat zijn om te vasten, kunnen dit evenwel vervangen door het gebed, de liefdadigheid en de biecht. Maar allen, behalve de zieken, zijn geroepen om te vasten.”
28. GETERRORISEERD DOOR HET VASTEN
Broeder Jean-Michel van mijn gemeenschap, de gemeenschap van de Zaligsprekingen, had grote problemen, als het ware tot zijn wezen behorend, met het vasten en we waren er met zijn allen getuigen van. Het feit in Medjugorje te wonen bracht hem geen soelaas, want het fenomeen vasten laat zich overal voelen. En de heilige Maagd herinnert ons in haar boodschappen vaak aan het vasten. Maar ik laat Jean-Michel zelf aan het woord:
“Er zijn twee dagen in het jaar waar ik erg tegen opzie: Aswoensdag en goede vrijdag, omdat de Kerk vraagt om die dagen te vasten. Ik heb veel moeite met het vasten. Toch heb ik me ingeschreven voor een vijfdaagse retraite ‘Vasten en Bidden’, omdat ik wel door had dat dat om velerlei redenen nodig was. Ik koesterde de stille hoop dat men mij zou antwoorden dat de retraite vol zou zijn, maar helaas, er was nog plaats.
Naarmate de retraite naderde, groeide mijn angst, en toen de beruchte dag was aangebroken, werd ik er volledig door geterroriseerd. Als iemand me zou hebben gezegd dat ik er niet naar toe hoefde te gaan, dan was ik met vreugde op deze daad van gehoorzaamheid in gegaan. Maar niemand zette me op dit spoor. Ik was er zo slecht aan toe, dat ik op aanraden van een pelgrim bij het graf van pater Slavko ben gaan bidden en hem heb gesmeekt om mij te hulp te komen: “Jij bent degene die deze retraite in het leven hebt geroepen, dus moet je iets doen.”
Vanaf de eerste dag van de retraite had ik besloten om me er helemaal aan over te geven en om me volledig open te stellen voor de genade van het huidige moment. Ik wilde zonder voorbehoud meedoen aan het hele programma. Als ik eraan gedacht zou hebben, dat het vasten vijf dagen zou duren, dan had ik meteen het bijltje erbij neergegooid. Maar die gedachte is geen moment bij me opgekomen; dat op zich was de genade bij uitstek. Daarna ben ik de verschijningsheuvel opgegaan, de Podbrdo, en daar heb ik de heilige Maagd een brief geschreven. Ik heb haar al mijn zorgen en problemen voorgelegd. Ik heb alles bij haar achtergelaten, om er tijdens de retraite niet meer aan te hoeven denken en ik heb haar gezegd dat ik deze week van gebed en vasten zou opdragen voor haar intenties. Het was een beetje een ruil. Tot mijn grote verbazing is alles goed verlopen, zonder problemen. Ik heb geen seconde gedacht aan eten, aan de duur van de retraite of aan het feit dat het me dwars zat. Toen de retraite was afgelopen, was ik zelfs erg gelukkig, want ik had diep kunnen doordringen in de mysteries van de rozenkrans, door de tijd die werd uitgetrokken voor de meditaties goed te benutten. Ook de mis heb ik op een diepere wijze mogen beleven. Het was bij ieder gedeelte ervan of ik binnenging in de verschillende vertrekken van een mooi kasteel, zoals de predikant ons dit voorhield.
Ook wil ik danken voor de lichamelijke genezing die ik heb mogen ontvangen, wat ik in het geheel niet had verwacht. Ik had last van hydrocele, een erfelijke ziekte, waarbij zich water ophoopt in je geslachtsdelen, met als gevolg dat je vaak moet urineren. Alvorens een lange reis te maken of een activiteit van langere duur te ondernemen, moest ik altijd oppassen om niet te veel te drinken. Ik schaamde me erg voor dit ongemak. Aan het begin van de retraite had men ons aangeraden om het brood goed te kauwen tot het vloeibaar was en ook om bij elke maaltijd twee of drie koppen kruidenthee te drinken. Er op uit om alle aanwijzingen op te volgen, om hoofdpijn, braakneigingen en andere problemen te voorkomen, heb ik er volstrekt niet aan gedacht welke gevolgen het drinken van zoveel vocht voor mij zou kunnen hebben. De eerste dag heb ik alles bij elkaar zes grote koppen kruidenthee gedronken en er is niets gebeurd. Op het moment zelf heb ik daar geen aandacht aan gegeven. Pas de volgende dag realiseerde ik me dat ik maar twee keer naar het toilet was geweest. Geïntrigeerd heb ik vervolgens weer hetzelfde gedaan en weer verliep alles normaal. Ik moest vaststellen dat ik in het geheel geen last meer had van hydrocele. Toen de retraite was afgelopen ben ik gauw een glas wijn en een kop koffie gaan drinken. De negatieve uitwerking die er normaliter op volgde bleef uit, alles was normaal. Sinds die dag heb ik geen enkel probleem meer gehad. Ik dank de Heer voor deze genezing, zo volkomen onverwacht.
Toen zei ik tegen mezelf: “Als ik dat alles had geweten, dan zou ik deze vastenretraite al veel eerder hebben gedaan.”
Leg niets op
Op een dag vroeg ik aan Vicka, wat ik tegen de mensen moest zeggen die nog aarzelden om te gaan vasten, omdat ze dat te moeilijk vinden.
“Weet je, antwoordde ze, alles is moeilijk als we het niet met ons hart doen. Dan kun je het beter laten. Als ik zeg: “Vandaag kost het me te veel moeite, want ik ben duizelig in mijn hoofd en ik heb honger.” enz., dan kun je beter niet vasten, want God dwingt niet. Je moet zelf in je hart aanvoelen, dat je deze oproep van de heilige Maagd moet beantwoorden. En antwoord dan met heel je hart. De heilige Maagd verlangt dat je met je hart antwoordt. Maar als je hart er niet aan toe is, dan kun je het beter niet doen. God dwingt niet. Als je zegt: “Ik heb hoofdpijn, mijn hoofd is duizelig.”, dan zijn dat smoesjes, begrijp je, smoesjes om er niet op in te hoeven gaan.
De heilige Maagd wil, dat we door het vasten ons hart zuiveren. Dat is de essentie van vasten. Ze vraagt je om op woensdag en vrijdag op water en brood te vasten. Je kunt alleen maar goed vasten, als je vastbesloten bent om te vasten. Met een sterke wil kunnen we alles voor elkaar krijgen. Zo werkt het ook ten aanzien van de zonde: het vasten zal me zuiveren van alle zonden en van alles dat me dwars zit. Dat doet de heilige Maagd het meest genoegen. Als ik vandaag vast op water en brood en er daarna honderden negatieve gedachten bij me opkomen en ik kwaad doe en me slecht gedraag, dan is het beter om niet te vasten. Ik moet eerst van mijn boosaardigheid afkomen, voordat ik een nieuwe stap vooruit kan zetten.”
Twee kostbare parels
Toen Jezus aan Zr. Faustina toonde hoe Hij wilde dat de zusters van haar congregatie zouden leven, gaf Hij haar de volgende aanwijzing:
“Jouw doel en dat van je medezusters is jezelf uit liefde zo innig mogelijk met Mij te verenigen… Ik vertrouw je twee parels toe, die mijn zeer na aan het hart liggen. Dat zijn de zielen van de priesters en van de gewijde zielen. Meer in het bijzonder zul je voor hen bidden. En door jouw vasten zullen zij kracht ontvangen. Al je gebeden, vasten, verstervingen, werkzaamheden en lijden zul je verenigen met Mijn gebed, Mijn vasten, Mijn verstervingen, Mijn werk en Mijn lijden en zo zullen ze kracht bezitten om onder het oog van Mijn Vader te leven.”
Uit het prachtige boek “Het Verborgen Kind van Medjugorje” van Zuster Emmanuel Maillard.
Ik zou de aanschaf van dit boek (slechts €12,-) van harte willen aanbevelen.