Lieve kinderen, ik hou van ieder van jullie, zoals ik hou van mijn Zoon Jezus.” (Geen datum)
42. DE TEDERHEID VAN MARIA
De genaden en zegeningen waarmee men in Medjugorje wordt overstelpt zijn wonderbaar. Wat mij het meest treft zijn de vruchten die worden verkregen, als men zich vol vertrouwen overgeeft aan een uitwisseling van hart tot hart, zoals een kind zich in alle vertrouwelijkheid richt tot zijn moeder. Veel pelgrims laten hierdoor een zekere ingesleten devotie achter zich, die hen verveelde en maken hiermee plaats voor de befaamde ontmoeting van hart tot hart, die Maria in Medjugorje in het bijzonder tot stand brengt. Met voldoening zie ik de pelgrims die met verwrongen gezichten en een bedrukt gemoed aankwamen, weer vertrekken met een glimlach op de lippen. Ze hebben een vertrouwelijke relatie gekregen met hun Moeder. Maria vindt het belangrijk dat wij eerlijk tegen haar zijn en dat we veel van haar verwachten. Dat geeft haar de mogelijkheid om te handelen als moeder.
Tijdens een missie in Roemenië in 1999 had ik geheel buiten verwachting een ontmoeting met kardinaal Alexandru Todea, een martelaar van het geloof. Vele jaren bracht hij door in de communistische gevangenissen. Tijdens de laatste jaren van zijn leven kon hij geveld door een hersenattaque niet meer praten, maar alleen nog de rozenkrans bidden. Je hoefde maar te beginnen met: “Onze Vader…” en hij ging dan zonder te aarzelen verder.
Voordat hij problemen kreeg met zijn gezondheid vertelde hij hoe hij op een dag, geheel in afzondering in zijn smerige cel, omkwam van de honger, zoals veel van zijn medegevangenen. Het was voor hem duidelijk dat hij met dit regime niet lang zou overleven. Hij had de goede reactie om zijn toevlucht te zoeken onder de mantel van Maria en zich niet te gedragen als een weeskind. Hij wist op haar gevoel te spelen en zei:
Mama, je ziet dat ik sterf van de honger. Laat je dat dan volkomen koud ? Als ik op een dag weer zal preken, dan zal ik je niet kunnen aanhalen als voorbeeld, zoals ik dat zo vaak heb gedaan. Want mij, jouw kind, laat je sterven van de honger.
Later op die ochtend hoorde hij het doorgeefluikje klepperen, wat zich al twee dagen niet had voorgedaan. En, wat een wonder, in zijn eetpannetje zat vlees. En er zat zoveel in, dat het niet alleen voldoende was voor zijn middageten, maar ook voor zijn avondeten en zelfs voor de volgende dag.
Maar ’s avonds moest hij het eetpannetje weer teruggeven. Alexandru kon zo een grote hoeveelheid niet in een keer eten. Met tegenzin gaf hij het overgebleven vlees aan de cipier terug, die echter het eetpannetje bij hem achterliet, wat opnieuw een wonder was, en glimlachend tegen hem zei, dat hij het mocht houden voor de volgende dag.
Het is nooit te laat om vanuit het diepste van ons wezen tot onze Moeder te roepen.
Een tijd om te omhelzen
Vicka nodigt op de avond van haar verjaardag, op 3 september, graag haar vrienden uit. Het is voor haar de gelegenheid om degenen die van haar houden te verrassen.
Het jaar voor haar huwelijk, stel ik haar na het feestelijke etentje en de traditionele liedjes, de volgende vraag:
— Vicka, heeft de Gospa zojuist weer hetzelfde gedaan als wat ze op je verjaardag altijd doet…? Ze glimlachte en straalde:
—Ja, natuurlijk. Zoals elke keer heeft ze me omhelsd…
En hoe dan wel ?
— Gewoon, zoals iedereen dat doet.
(Dat wil zeggen: zoals een Kroatische vrouw uit haar streek dat doet en niet zoals een Amerikaanse vrouw of een Zwitserse of Japanse… Hier geeft men een zoen op elke wang en men pakt daarbij de hand vast.)
Dan beschrijft Vicka op ontroerende wijze, hoe zij de afgelopen maand heeft beleefd.
Zie je, als de dag van je verjaardag nadert en je weet dat de
Gospa je gaat omhelzen, dan begin je de dagen te tellen: nog één maand…, nog vijfentwintig dagen…, nog tien dagen…
`s Ochtends bij het wakker worden, komt dit moment steeds dichterbij en het is het eerste waar je aan denkt. En hoe meer dit moment nadert, hoe meer vreugde je gaat voelen. En op de ochtend van je verjaardag zelf ben je uitzinnig van vreugde en ga je de uren tellen. Ik kan geen woorden vinden om het geluk te beschrijven dat je dan ervaart… Ik kan het onmogelijk uitleggen. Je denkt dat je gewoon een zoen krijgt, maar nee, je wordt geraakt tot in het diepst van je wezen en het is bijna niet om te houden, zoveel geluk en vrede ervaar je…
— En daarna ?
— Daarna heeft ze me bedankt en tegen me gezegd: “Vicka, ik dank je, dat je de pelgrims ontvangt en hen mijn boodschappen overbrengt.” En ik heb ook haar bedankt voor de gave van het leven, voor mijn gezin, voor ons huis en voor de pelgrims die ik mag ontvangen en voor de weldaden die ik hen mag schenken, voor alles. Daarna heeft zij God bedankt voor mijn leven in dienst van allen, en dat Hij mij geschapen heeft… We hebben elkaar wederzijds bedankt.
In alle eerlijkheid, ik geloof dat ik in heel mijn leven nog nooit iemand heb gezien die zo gelukkig is als Vicka op de dag van haar verjaardag…
Ook geloof ik, dat de heilige Maagd als Moeder ieder van ons in het onzichtbare op de dag van onze verjaardag komt omhelzen. Iedereen die haar op die dag in zijn hart op bijzondere wijze welkom heet, geeft haar de gelegenheid om haar overgrote, onpeilbare moederlijke tederheid’ te laten blijken.