Boodschap van 25 oktober 1994
“Lieve kinderen… lk roep jullie op om je te openen en te leven naar het voorbeeld van de heiligen. Onze Moeder de heilige Kerk heeft hen uitgekozen om voor jullie in het dagelijks leven een stimulans te zijn.”
7. PATER PIO IN MEDJUGORJE?
Chicago, oktober 2000.
Zr. Briege McKenna is de hoofdgastspreekster van een groot mariaal weekend, dat wordt georganiseerd door Kathleen Long. Omdat ik ook een van de sprekers ben, is het kleine Amerikaanse team van Children of Medjugorje gekomen met televisiecamera’s en al, in de hoop enkele televisie-uitzendingen met Zr. Briege (2) te kunnen filmen, die zich hiervoor zonder problemen beschikbaar stelt.
(2) Zij is religieuze, een Ierse Claris die over de hele wereld een ministerie van evangelisatie en genezing uitoefent, vooral onder de priesters. Zie foto’s in het midden van het boek.
Nadat het interview is afgenomen, bidt Zr. Briege voor mij en bijna meteen ontvangt ze in gebed een sprekend beeld, waarop ze zegt:
Ik zie je huis in Medjugorje en er loopt daar iemand…
Wat geschrokken kijk ik op, want als we er niet zijn moet het huis normaliter afgesloten zijn en ik vraag me af wie dat kan zijn. Zr. Briege gaat verder:
– Het is pater Pio. Hij houdt het Kind Jezus in zijn armen en hij geeft het aan jou.
Zr. Briege weet niet dat het huis Betlehem heet en dat het Kind Jezus er de welbeminde koning is. Zr. Briege doet mij altijd verbaasd staan met haar zo typische charisma: juist een maand voor de verschijningen in Medjugorje, heeft zij tijdens een grote internationale priesterbijeenkomst in mei 1981, in Rome, in de geest de H.Jacobus-kerk gezien, terwijl ze bad voor pater Tomislav Vlasic, een franciscaanse priester.
Als Denis Nolan Zr. Briege hoort spreken over pater Pio, kijkt hij wat verbaasd op en raakt in strijd met zichzelf: zal hij enkele van zijn opvattingen moeten herzien? Enkele maanden geleden moest ik van hem een afbeelding van pater Pio in de kast opbergen die ik juist wilde ophangen, omdat hij, zo zei hij, niets met hem had, want hij was bang voor zijn grote wenkbrauwen. Dit beeld van Zr. Briege raakte hem diep en met heel zijn hart zag hij vanaf nu pater Pio als een van onze enthousiaste ‘supporters in de hemel’.
De dag na die ontmoeting in Chicago waren we op de universiteit van Notre-Dame (Indiana), waar ik een cassetteopname moest maken over het Kind Jezus. Omdat we meteen wilden profiteren van zijn liefdevolle zorgen, vertrouwden we die onderneming toe aan pater Pio.
Ik geef toe dat ik lichtjes zenuwachtig was, want een maand eerder had ik al een poging gedaan om een opname over dit onderwerp te maken en het resultaat was rampzalig: geen inspiratie. Daarom zou dit keer de machtige hulp van pater Pio geen overbodige luxe zijn, om dit zo grootse en delicate onderwerp op waardige wijze te kunnen weergeven. Maar op het allerlaatste moment blijkt dat we de zaal, die voor deze aangelegenheid speciaal was gereserveerd, niet kunnen gebruiken, omdat de universiteit tijdens de herfstvakantie is gesloten. Toch denk ik er niet aan om deze afspraak af te zeggen, temeer omdat ik met een groep studenten heb afgesproken die met ongeduld naar deze ontmoeting uitkijkt. Het zijn de toehoorders van die avond die zich speciaal daarvoor hebben vrijgemaakt. Als een goedgetraind rugbyteam omhelzen we elkaar in een cirkel en roepen de hulp van de hemel in… Natuurlijk zal pater Pio ons in onze nood helpen, loopt hij immers niet door ons huis?! Vol vertrouwen roepen we zijn hulp in. Hij zal snel en krachtdadig moeten ingrijpen.
Vervolgens komt er een student aan die zijn ogen wijd openspert, stomverbaasd mij te zien:
– 0, zuster, dat u hier bent, ongelofelijk. Afgelopen nacht heb ik gedroomd dat u in mijn huis kwam om er te spreken. Ik dacht dat ik ze zojuist zag vliegen, omdat ik ervan uitging dat u in Medjugorje zou zijn. Het is ongelofelijk dat u werkelijk in Notre-Dame bent.
Als hij verneemt dat we geen zaal hebben voor de bijeenkomst van die avond, nodigt hij ons allemaal bij hem thuis uit. We werden op het nippertje uit de brand geholpen. Dank je wel, Pater Pio!
Als we bij hem aankomen zijn we stomverbaasd, want zijn huis blijkt Padre Pio House te heten. En het eerste dat wij bij binnenkomst zien, is een groot beeld van pater Pio. Het lijkt wel alsof hij op ons heeft gewacht en tegen ons wil zeggen: “Kom, wees niet bang, ik open voor jullie de deuren. Ik zal jullie helpen.”
De opname verloopt op vredige wijze. Pater Pio heeft zich aan zijn belofte gehouden. Het is een adres om te onthouden inzake Medjugorje. Heeft deze nederige kapucijn en trouwe volgeling van St. Franciscus misschien een zwak voor deze parochie, die ook franciscaans is en die door de Moeder Gods (3) is uitgekozen?!
(3) Degenen die in Medjugorje pater Pio willen eren kunnen dat doen in de ‘Gele Zaal’ achter de kerk, waar een groot bronzen beeld van pater Pio staat.
Op de homepage – en ook hier – zullen een aantal teksten worden gepubliceerd
Uit het prachtige boek “Het Verborgen Kind van Medjugorje” van Zuster Emmanuel Maillard.
Ik zou de aanschaf van dit boek (slechts €12,-) van harte willen aanbevelen.